Tybetańska księga umarłych w.10

Tybetańska księga umarłych jest starożytnym tekstem buddyjskim, który zgłębia naturę umysłu oraz sposób jego manifestacji w formie wizji postrzeganych jako realnie istniejące światy. Księga szczegółowo opisuje doświadczenia, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość zostaje oddzielona od ciała fizycznego. Dzięki zawartym w niej naukom o rozpoznawaniu tych wizji możliwe jest osiągnięcie oświecenia. Dlatego też czyta się ją na głos osobom odchodzącym, aby wspomóc ich w rozpoznawaniu wizji i osiągnięciu wyzwolenia.

Przekładu tego zaszczytnego dzieła z języka tybetańskiego na polski dokonał Ireneusz Kania, wybitny tłumacz i znawca tybetańskiej kultury, który również opracował wprowadzenie do tej edycji książki.

Tybetańska księga umarłych to nie tylko źródło wiedzy o procesach śmierci i umierania, ale również inspiracja dla tych, którzy pragną głębszego, duchowego zrozumienia ludzkiej egzystencji.