Trans-Atlantyk

Brawurowa satyra na polską mentalność i zawiłości emigracji, w której mit Ojczyzny przeciwstawiony został wolnościowej wizji "Synczyzny". Barwny i zaskakujący świat, który mógł wyjść tylko spod pióra Gombrowicza.

Jeśli wciągnęła Cię groteskowa rzeczywistość "Ferdydurke", koniecznie musisz poznać "Trans-Atlantyk". Oceaniczna podroż staje się pretekstem do zamanifestowania indywidualności pisarza. Gombrowiczowska forma przybiera kolejne zaskakujące postacie. Opowieść opiera się na emigracji artysty do Argentyny. Zbieżność nazwisk autora i bohatera sugeruje, że jest to historia autobiograficzna. Jak można się jednak spodziewać, naznaczona została ogromną, wręcz abstrakcyjną fantazją artysty. Charakterystycznym dla swojej twórczości językiem opisuje on problematyczne spotkania, które stają na drodze do całkowitej wolności oraz swobody ekspresji.

Bohater musi zmierzyć się z polską emigracją: pustą, fantomową i pełną zakłamań. Gombrowicz nie oszczędza żadnych świętości, po raz kolejny polemizując z romantyczną wizją rzeczywistości i narodu. Wprost deklaruje również zamiar wyśmiania "Pana Tadeusza". W wykreowanym świecie pisarz na emigracji wciągnięty zostaje w bezsensowne próby pokazu narodowej siły oraz wielkości polskiej kultury. Przy tym wszystkim poselstwo ukrywa przed światem prawdziwe wydarzenia mające miejsce w gloryfikowanej ojczyźnie...

Witold Gombrowicz to jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy dwudziestego wieku. Obok "Ferdydurke" znany jest z powieści "Trans-Atlantyk", "Pornografia" i "Kosmos". Istotną część twórczości stanowi "Dziennik", w której autor opisał własne losy oraz komentował bieżącą sytuację polityczną. Spod pióra autora wyszły również dramaty, między innymi "Iwona, księżniczka Burgunda" i "Ślub". Gombrowicz doceniony został za charakterystyczny język swoich opowieści, idealnie sprawdzający się w cynicznych i przerysowanych opisach rzeczywistości. Pod koniec życia został nominowany do literackiej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.