Stuhrmówka czyli gen wewnętrznej wolności

Maciej Stuhr, znany aktor i osobowość sceny, otwiera przed czytelnikami drzwi do swojego życia zawodowego i prywatnego. Z pasją opowiada o relacjach rodzinnych, przyjaźniach oraz swoich pierwszych krokach w świecie sztuki. Szczerze dzieli się refleksjami na temat wyzwań, jakie niesie za sobą popularność oraz praca w filmie, teatrze i na estradzie. Zastanawia się także, ile z jego prawdziwej osobowości widoczne jest w publicznym wizerunku i dlaczego od czasu do czasu, nawet dorosły mężczyzna, może pozwolić sobie na łzę.

Chociaż wielu sądzi, że doskonale go znają, jego siostra Marianna Stuhr twierdzi, że to tylko złudzenie. Kuba Wojewódzki przywołuje wspomnienia, jak chrzestny Macieja, Jan Nowicki, mawiał, że mały Maciek nie był najpiękniejszym dzieckiem, choć dzisiejsze reakcje kobiet pokazują coś zupełnie odwrotnego. Robert Więckiewicz z humorem zauważa, że nie zamierza oceniać go jako kolegi czy aktora, mimo że ceni ich wspólne rozmowy i pracę.

Magda Umer dostrzega, że Maciej mógł borykać się z kompleksami na tle swojego ojca, co niepotrzebnie wpływa na niego do dziś. Krzysztof Warlikowski zwraca uwagę, że wspólne przeżywanie zarówno radości, jak i smutków stanowi podstawę ich relacji zawodowej w teatrze. Maja Ostaszewska opisuje go jako człowieka, który łączy odpowiedzialność dorosłego z wrażliwością chłopca. Jacek Żakowski z podziwem obserwuje, jak Stuhr radzi sobie z presją medialną, zachowując przy tym godność i zdrowy rozsądek.