Stary polski kryminał.Eksperyment doktora Visconta

W latach trzydziestych XX wieku, w Argentynie, Richard Viscont, człowiek o niespecjalnie udanym życiu, podjął się podróży samolotem do Porto Alegre w Ameryce Południowej. W trakcie lotu, w niewytłumaczalny sposób, wypada z pokładu i ląduje na spadochronie w pobliżu odosobnionej willi należącej do naukowca. Nauka tego człowieka stała się jego testamentem, gdyż będąc na łożu śmierci, postanowił przepisać swoje wyniki badań oraz majątek na Visconta. Warunkiem było, aby Richard w ciągu trzech dni znalazł kogoś, kto zmarł na atak serca, i przywrócił mu życie dzięki specjalnym zastrzykom. Stawką było 100 tysięcy dolarów, lecz identyfikacja takiej osoby stanowiła ogromne wyzwanie. Być może jedynym wyjściem byłoby celowe spowodowanie śmierci, by później przywrócić ją do życia przy pomocy odkryć profesora Knorrha.

W jednym z fragmentów książki czytamy o prawie równowagi, które zdaje się wyjaśniać każde społeczne, fizjologiczne i fizyczne zjawisko. Narrator przyznaje, że odebrał życie, a ludzki wymiar sprawiedliwości go nie dosięgnął. Jednak w ramach równowagi pragnie naprawić swój czyn, przywracając życie innej osobie. Plany z udziałem majora Fintexa, polegające na zastosowaniu metody zastrzyków na zmarłym z powodu ataku serca, nie doszły do skutku, gdyż major się nie zjawił. W tej sytuacji pojawienie się pana Visconta wydaje się być dowodem na funkcjonowanie tajemniczego prawa równowagi, którego sens i działanie pozostają dla śmiertelników niezgłębione.

Słowami ascetycznej dłoni, naukowiec wyraził wyzwanie: przygotowany środek działa tylko przez trzy dni, dlatego w tym okresie doktor Viscont musi odnaleźć odpowiednią osobę i wypełnić zapis testamentowy. Tych kilka dni stanowiło ostateczną próbę dla Richarda, który miał zmierzyć się z moralnością, czasem i przypadkiem w pełnym napięcia wyścigu o życie.