Staromiejskie Zgrupowanie Róg

Juliusz Kulesza jako pierwszy przedstawia szczegółową historię Zgrupowania "Róg", które dotychczas nie otrzymało osobnego opracowania. Zgrupowanie to, powołane 7 sierpnia 1944 roku jako część Grupy "Północ", miało na celu ochronę południowo-wschodniego sektora Starego Miasta. Na jego czele stanął mjr Stanisław Błaszczak "Róg", od którego pseudonimu pochodzi nazwa oddziału. W skład tej formacji weszły bataliony: "Bończa", "Gustaw", "Wigry", WSOP "Dzik", a także Samodzielna Grupa PWB/17/S, 104 kompania Związku Syndykalistów Polskich, Dywizjon Artylerii Zmotoryzowanej NSZ "Młot" oraz żołnierze Armii Ludowej.

Pododdziały Zgrupowania "Róg" obsadziły linie obronne wzdłuż Wisły, od Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych na północy po ruiny Zamku Królewskiego na południu. Zajmowały także strategiczne pozycje w okolicach placu Zamkowego i ulic takich jak Świętojańska, Piwna i Podwale, aż do styku ze Zgrupowaniem "Kuba" w rejonie ulicy Miodowej. Przed pojawieniem się Zgrupowania "Radosław", kontrolowały też ulicę Konwiktorską aż po Bonifraterską.

Po dramatycznej ewakuacji kanałami z 1 na 2 września, jednostka została rozformowana, a mjr "Róg" objął dowództwo Grupy "Powiśle". W kolejnych dniach, po 6 września, jego oddziały walczyły jeszcze w Śródmieściu Północnym, by ostatecznie 5 października 1944 roku pójść do niewoli w ramach 36 Pułku Piechoty 28 Dywizji Piechoty Warszawskiego Korpusu AK. Kulesza, sam będący uczestnikiem wydarzeń jako żołnierz Zgrupowania "Róg", skrupulatnie przedstawia brutalne realia walki, łącząc to z osobistymi opowieściami powstańców i ukazując stopniową destrukcję warszawskiej dzielnicy. W książce stara się umiejscowić te wydarzenia w szerszym kontekście powstańczej Warszawy.