Spotkanie po latach

Maciej Sieńczyk prezentuje swoją najnowszą, pełną absurdów oraz ironii powieść graficzną, która zabiera czytelnika w niecodzienną podróż. Zwyczajna z pozoru wizyta u dawnych znajomych przeradza się w nieprzeciętną przygodę towarzyską, na jaką nie byli przygotowani nawet najwięksi miłośnicy niespodzianek.

Dorota Masłowska opisuje sztukę Sieńczyka jako nieprzewidywalną i demonstracyjnie niepraktyczną, zdumiewającą w swym zbędnym pięknie. To działa prowokacyjnie w estetycznym wyrafinowaniu, które artysta jakby na przekór przywdziewa na bezsens i głupotę swoich imaginacji. W świecie, który jest do bólu pragmatyczny i użytkowy, twórczość ta stanowi prawdziwie wywrotowy element.

Masłowska, próbując określić unikalny styl literacko-graficzny Sieńczyka, nazywa go „horrorem bezsensu”. Artysta, w swoim niepowtarzalnym stylu, jednocześnie eleganckim i przerażającym, wciąga czytelnika w zakamarki swojej nieskrępowanej wyobraźni. Ponowne spotkanie po latach jest jak wędrówka przez te potworne przestrzenie, pełne zaplątanych ścieżek, które na każdym kroku zaskakują płodnością oraz mnogością swoich ukrytych światów. Czytelnik szybko traci poczucie, że wie, czego się spodziewać, a wszelkie próby zrozumienia biegu wydarzeń okazują się próżne.