Spalony

Andrzej Iwan to cienia wątpliwości jeden z najlepszych polskich zawodników XX wieku, który osiągnął mnóstwo sukcesów na boisku, zarobił dzięki temu dużo pieniędzy i spędził tym samym wiele lat na zabawie i życiu w luksusie jakiego wielu ludzi nigdy nie dotknie. To również człowiek od lat walczy z uzależnieniami od alkoholu i hazardu, mający jednocześnie problemy ze zdrowiem i otwarcie mówiący o nieudanych prób samobójczych. Te dwa oblicza byłego gwiazdora Wisły Kraków widać na kartach jego autobiografii – stanów ona niejako rozliczenie z przeszłością, gdzie nie brakuje gorzkich wniosków na temat kariery piłkarza, złamanej przez jego własne, nietrafione wybry z przeszłości. Z jednej strony znajdziemy na nich sporo humoru i szokujących informacji na temat piłkarskiej kuchni związanych choćby z odmętami „polskiego bagienka”, drugiej połowy ubiegłego wieku, z drugiej zaś autor zmusza niejako czytelnika do refleksji, stanowiącej w praktyce ostrzeżenie,inspirowane jego własnym życiem.  

“Spalony” bezceremonialnie obchodzi się z polską piłką nożną. Układy i sprzedane mecze były obecne w niej od lat i trudno przypuszczać, że dzisiaj w tej kwestii wiele się zmieniło. Autobiografia Andrzeja Iwana pod redakcją Krzysztofa Stanowskiego to jednak w pierwszej kolejności portret człowieka, który był na szczycie, a spadł na samo dno, gdzie niewielu ludzi związanych ze środowiskiem podało mu pomocną dłoń, a wielu z nich do dziś ma żal kierowany do Andrzeja Iwana za odsłonięcie kulis piłkarskiego świata o którym kibice wciąż mają ledwo blade pojecie.  
 
Mocna, bezkompromisowa lektura dedykowana nie tylko dla kibiców piłkarskich, ale przede wszystkim czytelników, którzy poszukujących wartościowej treści, ukazującej wielkie wzloty i jeszcze większe upadki jednego z najlepszych piłkarzy w historii reprezentacji Polski.