Serca ze śniegu i płomieni

Tak to jest jak sięga się po książki dziejące się w zimowej scenerii latem. Było dobrze, ale muszę się do czegoś przyczepić. <br> <br> Sam pomysł na fabułę i jej poprowadzenie było naprawdę dobre. Pomysł Moniki Magoskiej-Suchar byłby strzałem w dziesiątkę, gdyby nie to, że.. było tego ciut za dużo. Tu romans, tu elementy thrillera, tu znowu wątek paranormalny. Jednak jeśli chodzi o całokształt to historia Bianci bardzo mi się podobała. Zdradzona kobieta, ucieczka w nieznane, plany zaczęcia od nowa, które zostają pokrzyżowane przez.. no właśnie. Ale czy połączenie świata żywych i umarłych było dobrym rozwiązaniem? Wiem, że to fikcja literacka, jednak osobiście było to dla mnie aż za bardzo naciągane. Za to każdy inny element historii został wykreowany po mistrzowsku. <br> Pikantne sceny w lekturze są oznaczone spicy skalą 4/5 🔥, więc ta ocena powinna mówić sama za siebie. Relacja pomiędzy bohaterami rozwijała się dość szybko, ale same sceny zbliżeń zostały napisane naprawdę z klasą, za co duży plus.<br> Na temat okładki "Serca.." mogłabym rozmawiać godzinami. Dawno, ale to dawno nie spotkałam książki zapakowanej w takie cudo. Kolorystyka, wzory, no coś pięknego.<br> "Serca ze śniegu i płomieni" okazała się imponującą jednak bardzo niecodzienną historią. Autorka nie szła swoim prostym torem i podążała za szablonem w jakim kreuje się romanse, a wybrała swoją drogę, która okazała się wyjątkowa. Historia naprawdę mi się podobała, osobiscie zastosowałabym jednak więcej umiaru i subtelności. Polecam jednak sięgnąć po nią, bo mogę Wam zagwarantować, że ta okładka przyciągnie Was do siebie, a historia w niej zawarta naprawdę umili wieczór. Nie mogę powiedzieć, że jestem w niej zakochana, ale była to naprawdę ciekawa lektura, którą szybko pochłonęłam.