Psychoza czy opętanie. Psychologia jungowska wobec wyzwań cywilizacji

Autorzy tej książki przedstawiają kulturę jako scenę ludzkiego dramatu, ze szczególnym uwzględnieniem skrajnych doświadczeń, takich jak psychoza, obłęd czy opętanie. W polskiej narracji psychiatrycznej, terapeutycznej i kulturowej rzadko porusza się temat psychopatologii rodzinnej, co staje się tematem kontrowersyjnym z uwagi na jego kolizję z kulturowymi i religijnymi tabu, a także zakazem rozmów o szaleństwie.

Istotnym wątkiem książki jest terapia ludzi powracających z wojny, ich spotkanie z sacrum wojny oraz problemy związane z analnym opętaniem. Autorzy analizują również patologiczne aspekty obecne w religii, kulturze i polityce, szczególnie na temat psychozy tłumu, uczestnictwa mistycznego oraz zbiorowego Cienia, w tym kontrolę nad indywidualnym i zbiorowym Cieniem przy użyciu figury szatana.

Dyskusje prowadzone w książce podkreślają pozytywny wpływ miłości i wolności w życiu człowieka, dając mu poczucie sensu. Przekraczając różnorodne bariery na końcu swojej życiowej drogi, człowiek zbliża się do ojcowskiego i macierzyńskiego wyobrażenia życia, również w archetypowym rozumieniu Boga.