Przygody Sherlocka Holmesa

Kto w dzisiejszych czasach nie zna Sherlocka Holmesa? Nawet jeśli nie wszyscy znają oryginalną wersję wykreowaną przez Arthura Conana Doyle'a, detektyw Holmes stał się legendą, będącą podstawą do licznych adaptacji scenicznych, serialowych, filmowych i radiowych. Wydaje się niemal niemożliwe, aby słysząc słowo detektyw, nie pomyśleć o wielkim Sherlocku Holmesie.<br> <br> "Przygody Sherlocka Holmesa" to zbiór w sumie dwunastu opowiadań, wydany jako trzecia część cyklu o Sherlocku Holmesie. Nie bez powodu wielu czytelników uważa ten zbiór za arcydzieło Doyle'a. Jakże inaczej mogłoby być, kiedy mówimy o tak niepowtarzalnej postaci jak Sherlock Holmes, obdarzonej bystrym umysłem, pokrętną, lecz skuteczną metodą dedukcji. Dzieła Doyle'a w dzisiejszych czasach ujmują mnie tym, że realiach krwawych i brutalnych kryminałów, wszelkie przygody Holmesa są pozbawione krwawych elementów, przy czym absolutnie nie tracą na wartości jako utwory kryminalne. <br> <br> Przyjrzyjmy się zatem samym opowiadaniom, które mogą stanowić esencję twórczości Doyle'a w zbiorze Sherlocka Holmesa. W dwóch opowiadaniach Doyle wymyślił dwie słynne postacie kobiece, często kojarzone z historiami o Holmesie: Irenę Adler i Violetę Hunter. Obie można uznać za wyprzedzające swoje czasy, zaskakująco niezależne i odważne. Inne postacie, które Doyle powołał do życia w pozostałych dziesięciu opowiadaniach, nie były jednak tak pamiętne. Jedna z opowieści okazała się słodką krótką historyjką, która nie jest zbyt wybitna z serii Sherlocka Holmesa ze względu na swoją przewidywalność, ale mimo to zawiera kilka interesujących cytatów i pełną napięcia fabułę ze świetnym zakończeniem. Kolejne opowiadanie, to interesująca tajemnicza historia o mężczyźnie podejrzanym o zamordowanie swojego ojca, składająca się z szybkich dialogów i ekscytującego punktu zwrotnego. <br> <br> O ile większość z tych opowiadań jest niezależnie od siebie przyjemna i zapadająca w pamięć, o tyle zsumowane ze sobą tworzą zbiór świetnych kryminałów, stanowiących esencję twórczości Doyle. Dla mnie jednak problemem w przebrnięciu przez antologię okazało się podobne wykonanie każdego z opowiadań. Wszystkie zaczynały się od tego, że Sherlock i Watson siedzieli lub rozmawiali w domu Sherlocka, tuż przed pojawieniem się nowej ofiary - w większości przypadków na drugiej stronie opowiadania. Po szczegółowym zrelacjonowaniu swoich przeżyć w sposób tak jednoznacznie sformułowany, że mogłyby one stanowić punkt wyjścia dla opowiadania bez obecności Sherlocka lub Watsona, druga część wszystkich opowiadań polegała głównie na tym, że Sherlock i Watson odwiedzali miejsce zdarzenia, tuż przed tym, jak w trzeciej części Sherlock opowiadał o prawdziwych wydarzenia w oparciu o swoje śledztwo. Tak na marginesie, ktoś powinien był powiedzieć Sherlockowi, żeby nie traktował każdej ze swoich spraw jako największego wyzwania w swojej karierze. Po pewnym czasie stało się to monotonne. <br> <br> Mimo to "Przygody Sherlocka Holmesa" są świetnym dziełem i można je traktować jako hołd dla wspaniałych i znanych na całym świecie postaci Holmesa i Watsona. Przede wszystkim trzeba jeszcze wspomnieć, iż wszystkie opowiadania stanowią nie lada gratkę dla naszych umiejętności logicznego myślenia i łączenia faktów. Można byłoby rzecz, że sięgając po jakiekolwiek dzieło z Holmesa, stawiane przed nami jest nietuzinkowe wyzwanie, z którym poradzą sobie wyłącznie najlepsi.

Sherlock Holmes jest detektywem, z którym konsultują się zarówno członkowie rodzin królewskich, jak i zwykli ludzie. Tam, gdzie w grę wchodzi skomplikowana i dobrze uknuta przestępczość, tam Sherlock Holmes jest niezastąpionym ekspertem. Opierając się na najdrobniejszych informacjach, Holmes jest w stanie rozwiązać sprawy, których Scotland Yard nie potrafi. Niezależnie od tego, czy chodzi o morderstwo, czy o zaginięcie, czy o wielką rezydencję, czy o ulice Londynu, pan Holmes jest zawsze na właściwym tropie sprawy. Ze swoim zaufanym partnerem i przyjacielem doktorem Johnem Watsonem u boku, Sherlock Holmes popisuje się swoją niezwykłą inteligencją oraz niezawodną dedukcją. <br> <br> Moje zainteresowanie brytyjskimi detektywami wiąże się z zapoznaniem się z utworami Agathy Christie w zeszłym roku. Mój brat zasugerował, że skoro lubię prace kogoś takiego jak Christie, powinienem dać Doyle'owi szansę. Miał absolutną rację. "Przygody Sherlocka Holmesa" zafascynowały mnie już pierwszą przygodą pt. "Skandal w Bohemii ". Prędko zauważyłem, że Christie musiała szeroko czerpać z twórczości Doyle'a w swoich książkach. Jej bohaterowie są w zasadzie odpowiednikami Holmesa, Watsona i angielskiej policji. Mieszkając przy Baker Street 221B, pan Holmes podejmuje się spraw, których policja nie jest w stanie rozwiązać. Wielkie osobistości, jak i zwykli ludzie dzwonią do jego drzwi, gdy znajdują się w trudnej sytuacji. Jego partner i biograf, dr John Watson, towarzyszy Holmesowi, gdy ten swoim przenikliwym okiem walczy z przestępczością. Polegając na dedukcji i obserwacji, Holmes wyszukuje najbardziej intrygujące zbrodnie. Kunszt tej pracy jest nienaganny, budzi nieustanny podziw i zaskakuje.<br> Proza w przypadku wszystkich opowiadań w zbiorze "Przygody Sherlocka Holmesa" jest napisana w wyjątkowo eleganckim stylu i okraszona typowym angielskim humorem. Podawane czytelnikom wskazówki są moim zdaniem doskonale rozłożone w czasie. Wiele razy poczułem to, gdy Watson po usłyszeniu tych samych informacji, był zdumiony, że Holmes już o tym wiedział. Nie mam żadnych zastrzeżeń co do tej książki. Wydaje mi się, że w przypadku takiego klasyka, aż nie wypada krytykować. "Przygody Sherlocka Holmesa" są też niewątpliwie taką książką, którą należałoby zaliczyć do zbioru stu książek, które koniecznie trzeba przeczytać w swoim życiu. <br> <br> Sherlock Holmes został po raz pierwszy przedstawiony w 1886 roku, w "Studium w szkarłacie". Choć uważa się, że istnieje wiele źródeł inspiracji, jednym z głównych jest Joseph Bell. Joseph Bell był prawdziwym chirurgiem z Royal Infirmary, dla którego pracował Doyle. Upłynęło trochę czasu, zanim Holmes stał się powszechny, ale gdy już ogień zapłonął, rozpalił czytelników do czerwoności. Sherlock Holmes jest obecnie brytyjską ikoną kultury oraz ukochaną postacią literacką, która została przedstawiona na ekranie częściej niż jakakolwiek inna postać fikcyjna. Nie mam wątpliwości, że pomimo upływu lat wszelkie dzieła z Holmesa będą nadal cieszyły się ogromnym zainteresowaniem.

Kto w dzisiejszych czasach nie zna Sherlocka Holmesa? Nawet jeśli nie wszyscy znają oryginalną wersję wykreowaną przez Arthura Conana Doyle'a, detektyw Holmes stał się legendą, będącą podstawą do licznych adaptacji scenicznych, serialowych, filmowych i radiowych. Wydaje się niemal niemożliwe, aby słysząc słowo detektyw, nie pomyśleć o wielkim Sherlocku Holmesie.<br> <br> "Przygody Sherlocka Holmesa" to zbiór w sumie dwunastu opowiadań, wydany jako trzecia część cyklu o Sherlocku Holmesie. Nie bez powodu wielu czytelników uważa ten zbiór za arcydzieło Doyle'a. Jakże inaczej mogłoby być, kiedy mówimy o tak niepowtarzalnej postaci jak Sherlock Holmes, obdarzonej bystrym umysłem, pokrętną, lecz skuteczną metodą dedukcji. Dzieła Doyle'a w dzisiejszych czasach ujmują mnie tym, że realiach krwawych i brutalnych kryminałów, wszelkie przygody Holmesa są pozbawione krwawych elementów, przy czym absolutnie nie tracą na wartości jako utwory kryminalne. <br> <br> Przyjrzyjmy się zatem samym opowiadaniom, które mogą stanowić esencję twórczości Doyle'a w zbiorze Sherlocka Holmesa. W dwóch opowiadaniach Doyle wymyślił dwie słynne postacie kobiece, często kojarzone z historiami o Holmesie: Irenę Adler i Violetę Hunter. Obie można uznać za wyprzedzające swoje czasy, zaskakująco niezależne i odważne. Inne postacie, które Doyle powołał do życia w pozostałych dziesięciu opowiadaniach, nie były jednak tak pamiętne. Jedna z opowieści okazała się słodką krótką historyjką, która nie jest zbyt wybitna z serii Sherlocka Holmesa ze względu na swoją przewidywalność, ale mimo to zawiera kilka interesujących cytatów i pełną napięcia fabułę ze świetnym zakończeniem. Kolejne opowiadanie, to interesująca tajemnicza historia o mężczyźnie podejrzanym o zamordowanie swojego ojca, składająca się z szybkich dialogów i ekscytującego punktu zwrotnego. <br> <br> O ile większość z tych opowiadań jest niezależnie od siebie przyjemna i zapadająca w pamięć, o tyle zsumowane ze sobą tworzą zbiór świetnych kryminałów, stanowiących esencję twórczości Doyle. Dla mnie jednak problemem w przebrnięciu przez antologię okazało się podobne wykonanie każdego z opowiadań. Wszystkie zaczynały się od tego, że Sherlock i Watson siedzieli lub rozmawiali w domu Sherlocka, tuż przed pojawieniem się nowej ofiary - w większości przypadków na drugiej stronie opowiadania. Po szczegółowym zrelacjonowaniu swoich przeżyć w sposób tak jednoznacznie sformułowany, że mogłyby one stanowić punkt wyjścia dla opowiadania bez obecności Sherlocka lub Watsona, druga część wszystkich opowiadań polegała głównie na tym, że Sherlock i Watson odwiedzali miejsce zdarzenia, tuż przed tym, jak w trzeciej części Sherlock opowiadał o prawdziwych wydarzenia w oparciu o swoje śledztwo. Tak na marginesie, ktoś powinien był powiedzieć Sherlockowi, żeby nie traktował każdej ze swoich spraw jako największego wyzwania w swojej karierze. Po pewnym czasie stało się to monotonne. <br> <br> Mimo to "Przygody Sherlocka Holmesa" są świetnym dziełem i można je traktować jako hołd dla wspaniałych i znanych na całym świecie postaci Holmesa i Watsona. Przede wszystkim trzeba jeszcze wspomnieć, iż wszystkie opowiadania stanowią nie lada gratkę dla naszych umiejętności logicznego myślenia i łączenia faktów. Można byłoby rzecz, że sięgając po jakiekolwiek dzieło z Holmesa, stawiane przed nami jest nietuzinkowe wyzwanie, z którym poradzą sobie wyłącznie najlepsi.

Sherlock Holmes jest detektywem, z którym konsultują się zarówno członkowie rodzin królewskich, jak i zwykli ludzie. Tam, gdzie w grę wchodzi skomplikowana i dobrze uknuta przestępczość, tam Sherlock Holmes jest niezastąpionym ekspertem. Opierając się na najdrobniejszych informacjach, Holmes jest w stanie rozwiązać sprawy, których Scotland Yard nie potrafi. Niezależnie od tego, czy chodzi o morderstwo, czy o zaginięcie, czy o wielką rezydencję, czy o ulice Londynu, pan Holmes jest zawsze na właściwym tropie sprawy. Ze swoim zaufanym partnerem i przyjacielem doktorem Johnem Watsonem u boku, Sherlock Holmes popisuje się swoją niezwykłą inteligencją oraz niezawodną dedukcją. <br> <br> Moje zainteresowanie brytyjskimi detektywami wiąże się z zapoznaniem się z utworami Agathy Christie w zeszłym roku. Mój brat zasugerował, że skoro lubię prace kogoś takiego jak Christie, powinienem dać Doyle'owi szansę. Miał absolutną rację. "Przygody Sherlocka Holmesa" zafascynowały mnie już pierwszą przygodą pt. "Skandal w Bohemii ". Prędko zauważyłem, że Christie musiała szeroko czerpać z twórczości Doyle'a w swoich książkach. Jej bohaterowie są w zasadzie odpowiednikami Holmesa, Watsona i angielskiej policji. Mieszkając przy Baker Street 221B, pan Holmes podejmuje się spraw, których policja nie jest w stanie rozwiązać. Wielkie osobistości, jak i zwykli ludzie dzwonią do jego drzwi, gdy znajdują się w trudnej sytuacji. Jego partner i biograf, dr John Watson, towarzyszy Holmesowi, gdy ten swoim przenikliwym okiem walczy z przestępczością. Polegając na dedukcji i obserwacji, Holmes wyszukuje najbardziej intrygujące zbrodnie. Kunszt tej pracy jest nienaganny, budzi nieustanny podziw i zaskakuje.<br> Proza w przypadku wszystkich opowiadań w zbiorze "Przygody Sherlocka Holmesa" jest napisana w wyjątkowo eleganckim stylu i okraszona typowym angielskim humorem. Podawane czytelnikom wskazówki są moim zdaniem doskonale rozłożone w czasie. Wiele razy poczułem to, gdy Watson po usłyszeniu tych samych informacji, był zdumiony, że Holmes już o tym wiedział. Nie mam żadnych zastrzeżeń co do tej książki. Wydaje mi się, że w przypadku takiego klasyka, aż nie wypada krytykować. "Przygody Sherlocka Holmesa" są też niewątpliwie taką książką, którą należałoby zaliczyć do zbioru stu książek, które koniecznie trzeba przeczytać w swoim życiu. <br> <br> Sherlock Holmes został po raz pierwszy przedstawiony w 1886 roku, w "Studium w szkarłacie". Choć uważa się, że istnieje wiele źródeł inspiracji, jednym z głównych jest Joseph Bell. Joseph Bell był prawdziwym chirurgiem z Royal Infirmary, dla którego pracował Doyle. Upłynęło trochę czasu, zanim Holmes stał się powszechny, ale gdy już ogień zapłonął, rozpalił czytelników do czerwoności. Sherlock Holmes jest obecnie brytyjską ikoną kultury oraz ukochaną postacią literacką, która została przedstawiona na ekranie częściej niż jakakolwiek inna postać fikcyjna. Nie mam wątpliwości, że pomimo upływu lat wszelkie dzieła z Holmesa będą nadal cieszyły się ogromnym zainteresowaniem.