Przedwojenne Śródmieście Warszawy

W sercu Warszawy, które dynamicznie rozkwitało na przełomie XIX i XX wieku, ukształtowało się śródmieście jako rozległy obszar pomiędzy Krakowskim Przedmieściem, Nowym Światem, Alejami Ujazdowskimi na wschodzie i ul. Marszałkowską na zachodzie. Wpływ carskiego zaborcy odbił się na miejskiej architekturze; brak spójnej, nowoczesnej urbanistyki i ograniczona liczba reprezentacyjnych budynków użyteczności publicznej były widoczne. Miasto otoczone fortyfikacjami stało się miejscem intensywnej, niejednolitości w zabudowie, która wyrastała w górę. Pomimo tego, stolica zyskała nowoczesną infrastrukturę: wodociągi, kanalizację, linie kolejowe, tramwaje i telefonię, podczas gdy luksusowe sklepy przy głównych arteriach stanowiły symbol rozwijającego się przemysłu i handlu.

Międzywojnie nie przyniosło drastycznych zmian w wyglądzie śródmieścia, choć pojawiły się nowoczesne budynki, a sklepy, kina i restauracje wprowadzały nowe światowe trendy. Prestiż życia w centrum Warszawy przed wojną może nie był wysoki, ale jego unikalny urok i wielkomiejskie atrakcje przyciągały uwagę. Rosnący ruch samochodowy, błyszczące neony i efektowne witryny sklepowych wystaw wspierały porównania Warszawy do Paryża Północy.

Album koncentruje się na ukazaniu śródmieścia Warszawy z okresu międzywojennego, szczególnie lat trzydziestych XX wieku, kiedy miasto w pełni osiągnęło status metropolii, uwalniając się od cech prowincjonalnego, rosyjskiego miasta gubernialnego.