Proza

Artur Sandauer (1913-1989) to postać znana jako krytyk literacki, eseista i tłumacz, który z wykształcenia był filologiem klasycznym. Pochodził z Sambora, miejscowości położonej niedaleko Lwowa, gdzie w czasie wojny trafił do getta po zajęciu miasta przez Niemców. Udało mu się uciec w 1943 roku, a swoje traumatyczne doświadczenia opisał w zbiorze opowiadań "Śmierć liberała" wydanym przez "Książkę" w 1946 roku. Sandauer w swoich tekstach, często w groteskowy sposób, przedstawia ludzi z żydowskiej inteligencji, opisuje ich losy oraz dylematy moralne w czasach nazistowskiej eksterminacji. Główna myśl książki mówi o tym, że w tragicznych okolicznościach wojny neutralność czy próby kompromisu z wrogiem kończą się śmiercią lub hańbą; jedyną słuszną ścieżką pozostaje walka.

Jego kolejna książka prozatorska, "Zapiski z martwego miasta", wydana przez "Czytelnika" w 1963 roku, również wyrasta z podobnych doświadczeń. Łączy w sobie elementy autobiografii z fikcyjną parabiografią, badając tożsamość człowieka zawieszonego pomiędzy polskością a żydowskością. Te dwie tożsamości często zdają się być sobie całkowicie przeciwstawne, jednak Sandauer pokazuje, że istnieją między nimi także podobieństwa.