Artur Sandauer - sylwetka autora

Polski krytyk literacki i teatralny oraz eseista, teoretyk literatury i tłumacz, profesor na Uniwersytecie Warszawskim, zdobył wykształcenie z filologii klasycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Pracował w latach 1948–1949 w warszawskim tygodniku „Odrodzenie”. Otwarcie krytykował socrealizm, co doprowadziło do nałożenia na niego zakazu publikacji. Jego seria artykułów z 1957 roku, której ukoronowaniem była książka „Bez taryfy ulgowej”, sygnalizowała odchodzenie od obowiązującej doktryny socrealizmu. Był obrońcą twórczości Witolda Gombrowicza w Polsce w latach 50. i 60. XX wieku oraz walczył o uznanie dzieła Brunona Schulza. Ze względu na swoje żydowskie korzenie wykazywał zainteresowanie tematyką żydowską, proponując termin „allosemityzm”, który opisuje postrzeganie żydowskiego pochodzenia jako wyjątkowego, co prowadzić może do wniosków zarówno anty-, jak i filosemickich. W dziedzinie literaturoznawstwa wprowadził pojęcie „autotematyzmu”, definiowane jako przedstawianie przez autora własnego procesu twórczego na równi z fikcyjnymi wydarzeniami w powieści, co pozwala łączyć elementy fikcji z autentycznością.