Prawdziwe kolory

<p>Szczerze mówiąc nigdy nie spodziewałam się, że jakikolwiek dramat rodzinny spodoba mi się tak bardzo jak ten. Tym bardziej dlatego, że mnie samej poważne zwady w rodzinie nie są obce, a wracanie pamięcią do niektórych historii wciąż potrafi przeszyć mi serce cierniem. Natomiast „Prawdziwe kolory” Kristin Hannah, to na szczęście wymyślona opowieść. Wymyślona opowieść, która jednak nie mam wątpliwości, że mogłaby wydarzyć się w prawdziwym życiu.</p><p>Winona, Aurora i Ann to trzy siostry, które są bardzo bliskie, ale jednocześnie bardzo się od siebie różnią. Zawsze razem przyjmując życiowe wyzwania i idąc razem, nagle okazuje się, że dryfują osobno. Winna jest nieprzewidywalna miłość i różne postawy sióstr. Aurora, rodzinny rozjemca, próbuje zbliżyć do siebie siostry, ale przepaść między Winoną a Vivi Ann jest zbyt duża. Siostry idą swoimi drogami, ale życie zmusza je do tego, by nie raz wracały do siebie. W wydanej w 2009 roku powieści Kristin Hannah można przeczytać o skutkach zazdrości, złości i zdrady między trzema siostrami - właściwie bardziej dwiema siostrami - które dorastały w małym miasteczku pod okiem niekochającego ojca, bez nieżyjącej matki i taty, dla którego ogromne znacznie ma to, co powie lokalna społeczność i jaka będzie jego pozycja. To w końcu powieść o wadze przeżyć z dzieciństwa, których emocje po latach potrafią siać zniszczenie w naszym postępowaniu</p><p>Dlaczego „Prawdziwe kolory” wpasowały się w moje gusta? Między innymi wynikało to zapewne z tego, że byłam po prostu zachwycona tym, że rodzina mieszka na ranczu, co oznacza, że konie odgrywają w tej powieści nie do końca nieistotną rolę, co ja sama, jako że tak bardzo kocham te zwierzęta, uznałam za piękne. Przede wszystkim często potrafiłam również bardzo dobrze zrozumieć Vivi Ann i to jak reagowała na niektóre wydarzenia. Ale oczywiście to też zasługa bohaterów, których działania można było tak dobrze zrozumieć, nawet jeśli czasem zachowywali się zupełnie głupio, ale była to po prostu jedyna sensowna reakcja emocjonalnie i z punktu widzenia ich przeszłości, która musiała pasować do poszczególnych osobowości. Do tego Winona, Aurora i Vivi Ann są też niezwykle świetne w swojej relacji jako siostry, bo po prostu czuć wszystko, co składa się na taką relację, zazdrość między nimi, spójność, bliskość, ale i odrobinę wyobcowania na przestrzeni lat i rozwoju.</p><p>Dodatkowo dramat, który kręci się przede wszystkim wokół Vivi Ann, jedynej osoby, która nadal mieszka bezpośrednio na ranczu, jest czymś, co w całości bardzo mi się podobało. Jak ludzie, którzy wchodzą do rodziny z zewnątrz, mogą zmienić jej dynamikę, jak można zostać przez nich oszukanym i jak w końcu trzeba z nimi żyć. Byłam zdecydowanie zaskoczona tym, jak dobrze autorce udało się oddać emocje, które targają przede wszystkim Vivi Ann i powoli zmieniają ją jako osobę, jak łatwo czas i wydarzenia mogą wpłynąć na człowieka, nawet jeśli ten początkowo był najbardziej pozytywną osobą, jaką można sobie wyobrazić.</p><p>Autorka wie jak rozwijać relacje z nutą dramatyzmu, ale bez zbytecznej przesady. Każda z sióstr ma swój sposób na życie i inne doświadczenia - i to właśnie na styku tych trzech historia staje się wyjątkowa. To właśnie w sukcesach i przeszkodach, które narzuca im życie, ujawniają się ich prawdziwe oblicza. I to właśnie bardziej w wyzwaniach narracja porywa. W „Prawdziwych kolorach” stykamy się z chęcią naprawy błędów z przeszłości.</p><p>Podobało mi się również, że „Prawdziwe kolory” opisują tak duże ramy czasowe, gdyż historia rozpoczyna się pod koniec lat 80. i trwa do lat 2000. Jednocześnie Kristin Hannah zręcznie podzieliła książkę na określone lata kalendarzowe.&nbsp;</p><p>Jestem szczerze zachwycona tą książką i gorąco polecam ją każdemu, kto chciałby przeczytać dobry dramat rodzinny, bo „Prawdziwe kolory” są świetnym kawałkiem literatury obyczajowej. Kilka miesięcy temu szukałam książki na prezent urodzinowy dla siostry i niestety nie znalazłam nic odpowiedniego. "Prawdziwe kolory" byłyby idealny. Teraz kupię kolejny egzemplarz i dam jej na święta, bo ta powieść Kristin Hannah pokazuje, jak ważna powinna być spójność między siostrami.</p>

<p>Kristin Hannah po prostu nigdy nie zawodzi. Mogę sięgać po jej historie i mówić, że są przygnębiające lub nierealistyczne itp., ale pod koniec dnia muszę przyznać, że większość jej książek jest wciągająca do samego końca i warto czekać na finalne rozstrzygnięcia.&nbsp;</p><p>„Prawdziwe kolory” to łamiąca serce historia miłosna z licznymi zwrotami akcji. Odkrywa przed czytelnikami relacje rodzinne, sekrety, odkupienie, konsekwencje uprzedzeń i ciemną stronę systemu sprawiedliwości. Jest to historia rodziny Greyów mieszkającej w małym miasteczku położonym na północnym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Po śmierci żony i matki swoich córek Henry Grey staje się zgorzkniały, bardziej dbając o to, co myślą ludzie, niż o potrzeby swojej rodziny. Jego trzy dorosłe córki mają swoje własne wyzwania i problem. Ulubioną córką Henry’ego jest Vivi Ann, która prowadzi dobrze prosperujące ranczo dla koni. W pewnym momencie Vivi Ann zakochuje się w rdzennym obywatelu USA, pomocniku na ranczu, co nie podoba się Henry’emu. W końcu w Wigilię dochodzi do morderstwa, a winą obarczony zostaje Dallas Raintree – wybraniec Vivi Ann.</p><p>Bieg wydarzeń w „Prawdziwych kolorach” był dla mnie bardzo powolny, ponieważ autorka opisywała skomplikowane relacje między bohaterami. Nagroda &nbsp;za wytrwałość pojawiła się mniej więcej się w połowie książki, kiedy historia ruszyła z miejsca, a zwłaszcza na końcu. Nie było żadnych niedopowiedzeń Złożone relacje były bardzo dobrze opisane i rozwiązane. Moim jedynym rozczarowaniem było to, że książka zakończyła się zbyt gwałtownie. Chciałbym doświadczyć więcej relacji po końcowej kulminacji.</p><p>Jednym z problemów, które mam z twórczością Kristin Hannah, po przeczytaniu kilku jej książek, jest pojawiający się temat body shaming. Jako kobieta rozumiem to, ale gdy jedna z głównych postaci ciągle żartuje sobie ze swojego ciała, nie lubi tego jak wygląda, staje się to w pewnym momencie irytujące. Skoro mówimy fabułach pełnych uczuć, to można byłoby to przedstawić inaczej. Zamiast popadać w banał, że ktoś czuje się niepewnie w bieliźnie i czuje się zawstydzony w swoim ciele, autorka mogła pójść w innym kierunku (np. mężczyzna podziwia jej ciało i nie sprawia, że czuje się zawstydzona).</p><p>Czytałam trochę opinii w internecie narzekających na stereotypy w książce, ale czułam, że potrzebuje tych stereotypów, aby dotrzeć do sedna tego, jak te siostry widziały siebie i siebie, a także jak inni wokół nich je widzieli i jak ludzie z miasteczka widzieli siebie nawzajem. Mam 3 siostry (i 3 córki) i widzę jak te relacje odzwierciedlały się w tych postaciach.</p><p>„Prawdziwe kolory” przeczytałam mniej więcej w tydzień, gdy tylko miałam okazję. To była taka „łatwa” lektura, śmiałam się, płakałam i byłam zła w niektórych częściach, ale czy nie o to chodzi w życiu? O wydobycie emocji i sprawienie, że coś poczujesz. Tutaj Kristin Hannah udaje się tego dokonać.&nbsp;</p>

<p>Kristin Hannah to jedna z wielu autorek, której książki wciąż znajdują się na mojej kupce książek do przeczytania. Mam kilka jej książek kupowanych w empiku, ale &nbsp;zawsze działo się coś, co sprawiało, że sięgałam po inne pozycje. Tym razem się udało i teraz oczywiście jestem zła na siebie, że nie czytałam więcej Hannah wcześnie! Ta powieść połączyła relacje rodzinne, miłość, suspens i trochę zbrodni w niespodziewanie dobrą lekturę.</p><p>Akcja książki rozgrywa się w stanie Waszyngton na ranczu w pobliżu morza. Rodzina Greyów składa się z ojca i trzech córek. Matka zmarła, gdy dziewczynki były młodsze, pozostawiając ojca zgorzkniałego i niezdolnego do okazywania miłości swoim córkom. Winona jest najstarsza i żyje swoim życiem szukając aprobaty ojca. Aurora jest drugą w kolejności siostrą, która wydawała się zadowolona z bycia mężatką, lecz później się rozwodzi. Vivi Ann to najmłodsza, która jest piękna i wszystko przychodzi jej z łatwością. Zakochuje się w wyrzutku i choć ta miłość nie jest przychylnie oceniana, to naprawdę znalazła swoją bratnią duszę. Historia pokazuje dynamikę rodziny z nieporozumieniami, wyobcowaniem i przebaczeniem, ale w końcu więź rodzinna i bycie dla siebie nawzajem zawsze zwycięża. Trzy siostry, tak różne jak to tylko możliwe, ale oddane sobie, odkrywają, że czasami życie staje na drodze ich relacji. Miłość, ambicje, sprawy osobiste, życie rodzinne (mężowie, dzieci) wszystko to wpływa na ich relacje, ale w ciągu ponad 20 lat wytrzymują.</p><p>Uważam, że „Prawdziwe kolory” to powieść wielowarstwowa w sferze rodziny, społeczności i otoczenia i wpływem tych czynników na życie wielu pokoleń. Jest to wymagająca podróż, która skłania do refleksji nad tym, kto i co wpłynęło na nasze życie i tożsamość. Kolejność naszych narodzin i wpływ rodziców na rodzeństwo i na naszą tożsamość wraz z oddziaływaniem społeczeństwa zostały moim zdaniem fantastycznie zobrazowane. Ta książka sprawiła, że pomyślałam o tych wszystkich rzeczach i o tym, jak wpłynęły na moje życie.&nbsp;</p><p>Jedną z rzeczy, które powinniście wyciągnąć z tej książki jest to, że rasizm istnieje. Musisz być tego świadomy i walczyć z nim na każdym kroku, czy to chodzi o kolor skóry, czy pochodzenie W tej książce, ta osoba osądzona była Indianinem. Vivi Ann znała swojego męża Raintree i miała w niego wiarę, gdy wszyscy inni zwrócili się przeciwko niemu, nawet jej ojciec i siostry. To było to, co prawie ją złamało.</p><p>Kristin Hannah posiada prawdziwy dar opowiadania historii. Potrafi łączyć takie tematy jak romans, dramat rodzinny, a nawet zagadkę dotyczącą morderstwa, a mimo to stworzyć spójną i wciągającą historię z dopracowanymi postaciami. Ty jako czytelnik możesz nie zgadzać się ze wszystkim, co mówi lub robi dana postać, ale Hannah pisze je w taki sposób, że możesz przynajmniej wczuć się lub zrozumieć ich działania.</p><p>Serdecznie polecam Nadia</p>

<p>Kilka miesięcy temu szukałam książki na prezent urodzinowy dla siostry i niestety nie znalazłam nic odpowiedniego. Po lekturze tej książki, wiem że byłby to idealny prezent. “Prawdziwe kolory” z pewnością by jej się podobały, tak jak podobały się mnie.</p><p>Mam dosyć trudną relację z książkami Kristin Hannah. Jest w mojej opinii autorką bardzo nierówną, ale posiadającą swój autorski styl. Potrafi napisać zarówno arcydzieło i rzecz, która poruszy mnie do głębi, jak i książkę, która mnie totalnie znudzi i odrzuci. Przez pierwszych kilkanaście stron, myślałam, że ta książka należy właśnie do drugiej kategorii. Ale później udało mi się odnaleźć emocjonalnie w tej historii i “Prawdziwe kolory” pochłonęłam w większej części przy jednym posiedzeniu. Musiałam jednak porzucić ostatnie kilkadziesiąt stron, bo nie wyspałabym się do pracy.</p><p>Książka opowiada głównie o dwóch siostrach Grey, Winonie i Vivi Ann. Jednak trzecia w grupie, Aurora, o której niewiele się czyta, podjęła się najważniejszego zadania: stara się, żeby siostry trzymały się razem. Vivi Ann wydała mi się na początku bardzo niesympatyczna i naiwna. Z kolei z Winoną cały czas empatyzowałam i rozumiałam każdą jej rozterkę. Więź między tymi siostrami nie jest najlepsza. Szybko jednak można zorientować się, że sytuacja nie jest tak zupełnie prosta jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, że w Vivi Ann jest coś więcej, a Winona też ma swoje wady i słabości.</p><p>Nie jest to najdłuższa z książek Hannah, ale autorka słynie z dość długich, złożonych powieści. Mimo, iż “Prawdziwe kolory” mają prawie 500 stron, to czas mija przy nich szybko i tak jak pisałam powyżej, przeczytałam ją na dwa posiedzenia. Jestem absolutnie zachwycona tym, jak autorka kreuje swoje bohaterki i w jaki sposób prowadzi swoją narrację. Bardzo podoba mi się też subtelny humor, który wplatany jest w tą dość dramatyczną historię. Książkę oczywiście polecam, jest dobrze napisana i można się zachwycić nieraz czytając ją.</p>

<p>Szczerze mówiąc nigdy nie spodziewałam się, że kiedykolwiek spodoba mi się książka, której głównym wątkiem jest dramat rodzinny. A jednak! Kristin Hannah swoimi “Prawdziwymi kolorami” udowodniła, że takie historie też mają potencjał na pełną napięcia powieść.</p><p>Przyznam, że bardzo mi się podoba pomysł z rodziną mieszkającą na ranczu. Kupiło to mnie od samego początku, bo wiedziałam, że zwierzęta będą mieć znaczenie w tej historii, co dla mnie zawsze jest bardzo ciekawe. Jeśli zaś chodzi o bohaterów ludzkich - przede wszystkim często (w przeciwieństwie do innych osób) doskonale rozumiałam zachowania Vivi Ann i to jak reagowała na niektóre rzeczy. Nie hejtuję jej tak bardzo jak pozostali czytelnicy. Nawet jeśli czasem zachowywała się zupełnie głupio, to rozumiałam ją, bo najczęściej była to po prostu jedyna sensowna reakcja emocjonalna. Choć wszystkie bohaterki są świetne, to z żadną nie czułam takiej bliskości Do tego Winona, Aurora i Vivi Ann są też niezwykle świetne w swojej relacji jako siostry, bo po prostu autorka idealnie oddała stan, w jakim znajdują się siostry i co składa się na taką relację - czuć zazdrość między nimi, bliskość, ale i odrobinę wyobcowania, które pojawiło się na przestrzeni lat .</p><p>Podoba mi się też, że główny wątek kręci się przede wszystkim wokół Vivi Ann, jedynej osoby, która nadal mieszka bezpośrednio na ranczu. Historia mówi o tym jak ludzie, którzy wchodzą do rodziny z zewnątrz, mogą zmienić jej dynamikę, jak można zostać przez nich oszukanym i jak w końcu trzeba z tą rodziną żyć. Podobało mi się też, że Kristin Hannah umieszcza swoje bohaterki na przestrzeni lat i przez to jesteśmy w stanie poznać ich pełne portrety.</p><p>Byłam zdecydowanie bardziej niż mile zaskoczona tym, jak dobrze autorce udało się oddać emocje, które ogarniają przede wszystkim Vivi Ann i powoli zmieniają ją jako osobę, jak łatwo czas i wydarzenia mogą wpłynąć na człowieka. Odnalazłam w tej książce bardzo wiele mądrych słów, które pozaznaczałam sobie na marginesach. Zdecydowanie jest to książka, do której jeszcze nie raz będę wracać.</p><p>Jestem szczerze zachwycona “Prawdziwymi kolorami” i gorąco polecam tą powieść każdemu, kto chciałby przeczytać dobrą historię skupiającą się na perypetiach rodzinnych. Daję 5 gwiazdek!</p>