Praktyczny poradnik terapii wad wymowy. U dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym

Poradnik został napisany z myślą o początkujących logopedach, którzy prosto po studiach trafili do zacisznego gabinetu logopedycznego i rozpoczynają pracę pełni wiedzy oraz nadziei. Autorka uważa, że pomocny może być także dla logopedów praktyków, nauczycieli i rodziców.
Celem Autorki było usystematyzowanie i podanie najważniejszych praktycznych informacji oraz wskazówek potrzebnych w codziennej praktyce i terapii. Wszystko zostało napisane w jak najbardziej przejrzystej formie, aby ułatwiać korzystanie z poradnika i żeby służył on w razie trudności na każdym kroku.
Impulsem do stworzenia książki było niezadowolenie z dostępnej literatury logopedycznej, w której ciągle czegoś brakowało: albo forma była nieprzejrzysta, albo zgromadzony materiał wyrazowy był niedobrany właściwe, przez co sama Autorka poświęcała dużą część swojego czasu na wyszukiwanie odpowiednich wyrazów do ćwiczeń. Zdaje sobie sprawę z tego, że nie wszystkie wyrazy, które pojawiły się w poradniku, będą zrozumiałe zarówno dla dziecka, jak i rodzica, ale będzie to dobra okazja do poszerzenia słownika czynnego oraz biernego. Najważniejsze jednak jest to, aby dziecko potrafiło prawidłowo powtórzyć ćwiczoną głoskę w danym wyrazie. Oczywiście będą wyrazy łatwiejsze i trudniejsze, które wedle uznania można pominąć lub z nich skorzystać w przypadku wyczerpania listy wyrazów łatwiejszych do wymówienia. Wiele czasu i uwagi Autorki skupiło się na wyborze materiału wyrazowego, który został dobrany bardzo dokładnie. Został on w większości przypadków uporządkowany według powtarzającego się schematu: głoska, sylaby, wyrazy z uwzględnieniem podziału na fazy artykulacyjne występowanie głoski w nagłosie, śródgłosie, wygłosie. Następnie miejscami występują wyrazy, w których dana głoska pojawia się kilkakrotnie, dalej można natrafić na wyrażenia dwuwyrazowe, a na końcu podane zostały krótsze i dłuższe zdania do ćwiczeń utrwalających. Najbardziej zależało Autorce na tym, aby w wyrazach znajdowała się ćwiczona głoska w otoczeniu tylko samogłosek albo spółgłosek łatwych do wymówienia dla dziecka.