Powrót rosyjskiego Lewiatana

<p>„Wielka Encyklopedia PWN” to źródło cennej wiedzy w oczach każdego miłośnika literatury faktu. Żadnych przekłamań, niedopowiedzeń czy niejasności. Ogromna rzesza ludzi zaangażowanych w proces tworzenia 31-tomowej publikacji Wydawnictwa Naukowego PWN to świadectwo rzetelnej i sprawdzonej wiedzy z niemal każdej dziedziny życia. „Wielka Encyklopedia PWN” obejmuje https://******.**. technikę, kulturę, geografię, ekonomię, medycynę, czy w końcu politykę oraz historię. Od lat interesuję się historią naszego kraju i wiedza w tym zakresie prezentowana w obcojęzycznych encyklopediach pozostawia wiele do życzenia. Tym samym publikacja Wydawnictwa Naukowego PWN to nie wybór, a konieczność dla miłośników rodzimej historii, ale również tradycji czy dziedzictwa naszych przodków. Liczne fotografie uzupełniające poszczególne hasła związane z ważnymi dla świata osobowościami umożliwiają szybkie i wszechstronne zapoznanie się z omawianym tematem, bez konieczności posługiwania się wiedzą z innych źródeł. To wciąż możliwe, ponieważ na końcu każdego z tomów umieszczono indeks haseł ułatwiający poruszanie się po „Wielkiej Encyklopedii PWN” oraz przypisy, odsyłające do bardziej szczegółowych źródeł.</p><p>W ostatnim czasie głośno zrobiło się o rywalizacji pomiędzy Stanami Zjednoczonymi oraz Chińską Republiką Ludową. Na temat USA powiedziano już chyba wszystko, o Państwie Środka wiadomo zdecydowanie mniej, https://******.**. za sprawą polityki izolacji, jaką Pekin stosuje niemal przez cały okres istnienia swojej państwowości, sięgającej nawet 3 tysiące lat. Co na temat Chin znalazłem w „Wielkiej Encyklopedii PWN”? Hasło „Chiny” zostało opatrzone flagą i szczegółowym opisem w zakresie warunków naturalnych, ludności, polityki społecznej, gospodarki, nauki, czy nawet archeologii. Co więcej, na kilku stronach encyklopedii poświęconych Chinom, umieszczono tabelki prezentujące statystyki bezpośrednio związane z omawianymi aspektami. Rosyjski świat wydaje się pełen tajemnic i sekretów. Piszę o tym, mając w pamięci wydarzenia z minionego roku, kiedy agresywna retoryka władz na Kremlu przybrała postać namacalnej i krwawej wojny, jaka rozgrywa się w niedalekiej odległości od granic naszego kraju. Niektórzy wydają się już zmęczeni doniesieniami zza wschodu, zwłaszcza że w międzyczasie pojawił się kryzys gospodarczy, a jego konsekwencji niemożliwe jest przewidzieć w nadchodzących latach. Czy pokonanie Federacji Rosyjskiej na stepach Ukrainy jest w ogóle możliwe? Dlaczego ludzie, którzy przez ostatnie dwie dekady partycypowali w globalizacji z szeroko rozumianym Zachodem, nagle zdecydowali się odciąć dawne powiązania społeczne, gospodarcze i polityczne na rzecz realizacji neoimperialnej doktryny Władimira Putina? W poszukiwaniu odpowiedzi na moje pytania kupiłam i przeczytałam książkę „Powrót rosyjskiego Lewiatana” autorstwa Siergieja Miedwiediewa. Od razu warto zaznaczyć, że zbieżność nazwisk z byłym prezydentem Federacji Rosyjskiej w latach 7 maja 2008 – 7 maja 2012 jest przypadkowa. Informacja ta wydaje się szczególnie cenna, jeśli wziąć pod uwagę aktywność medialną Dmitrija Miedwiediewa na Telegramie, rosyjskim odpowiedniku Facebooka. Firma Marka Zuckerberga pojawia się zresztą w książce wydanej nakładem wydawnictwa Czarne w połowie 2020 roku. To tylko jedno z wielu odniesień rosyjskiego dziennikarza w zakresie iluzji, jaką tworzy Władimir Putin w oczach swojego społeczeństwa. Na Zachodzie mają lepiej? Zróbmy to po swojemu i wcale nie będzie gorzej. Trudno w to uwierzyć, mając na uwadze doniesienia z Moskwy o restytucji silników do Łady. Rosyjskie społeczeństwo po 24 lutego 2022 roku nie może liczyć na więcej.<br><br>Na początku kilka słów o autorze książki „Powrót rosyjskiego Lewiatana”. Siergiej Miedwiediew to rosyjski znany i ceniony politolog. Uwagę świata zwrócił swoją antyputinowską postawą wobec obecnych elit na Kremlu, czego wyrazem była znakomicie przyjęta na rynku literatury faktu książka „Powrót rosyjskiego Lewiatana”. Warto dodać, że kariera Siergieja Miedwiediewa wiązała się w przeszłości https://******.**. ze współpracą z Władimirem Putinem. Rosyjski politolog służył swoją radą prezydentowi Władimirowi Putinowi, co pozwoliło mu z bliska przyjrzeć się działaniom podejmowanym przez aktualnego gospodarza na Kremlu, zarówno w przedmiocie polityki zagranicznej, jak i tej krajowej. Spostrzeżenia związane z obiema płaszczyznami znalazły odzwierciedlenie w książce „Powrót rosyjskiego Lewiatana”, a osobiście największe wrażenie zrobiły na mnie próby syntezy Siergieja Miedwiediewa w zakresie oddziaływania kremlowskich elit na świadomość społeczną Rosjan.<br><br>W 2015 roku w Paryżu miał miejsce zamach terrorystyczny. Facebook zainicjował wówczas akcję, w ramach której użytkownicy platformy społecznościowej mogli tymczasowo ustawić profilowe zdjęcie z dodatkiem kolorów nawiązujących do francuskiej flagi. Władimir Putin sprzeciwił się podobnym działaniom. Nie był to pierwszy raz, kiedy Prezydent Federacji Rosyjskiej postawił wyraźną, czerwoną linię w użytkowaniu zachodnich mediów społecznościowych. Dziś brzmi to, jak ciekawostka, ale jeśli zdajemy sobie sprawę, że na początku marca 2022 roku rosyjski państwowy regulator mediów oraz internetu zablokował możliwość korzystania z Facebooka „do odwołania” z uwagi na „dyskryminowanie przez Facebook mediów rosyjskich”, widać wyraźnie, że wolność słowa w Federacji Rosyjskiej to rzecz szalenie umowna i wynikająca bezpośrednio z oceny Kremla w zakresie tego, co dla rosyjskich obywateli jest dobre, a co szkodzi ich poczuciu dumy narodowej. Opisane w tym zakresie spostrzeżenia rosyjskiego politologa w publikacji „Powrót rosyjskiego Lewiatana” wyraźnie sygnalizują, że Władimir Putin nie jest człowiekiem szalonym, lecz konsekwentnie realizującym neoimperialną doktrynę kremlowskich elit w zakresie budowania nowego społeczeństwa w starym, mocno sowieckim wydaniu. Czy to w ogóle ma prawo się udać? Zdaniem Siergieja Miedwiediewa opisywany trend wydaje się nie do powstrzymania, szczególnie że sami Rosjanie nieszczególnie wydają się skłonni do protestów i sprzeciwu wobec obecnej władzy. W kraju liczącym blisko 140 milionów obywateli trudno znaleźć odważnych, jeśli mówienie prawdy oznacza karę wieloletniego więzienia. Doniesienia medialne informują, że na Freudowską pomyłkę i nazwanie wojny z Ukrainą „wojną”, a nie „specjalną operacją wojskową”, grozi nawet 15 lat w kolonii karnej. Podstawa prawna? Szerzenie dezinformacji, czyli pojemny termin, który nic nie znaczy, ale jednocześnie stanowi uzasadnienie dla eliminowania ze społeczeństwa osób myślących racjonalnie. Nie chciałabym żyć w kraju opisanym przez rosyjskiego politologa w książce „Powrót rosyjskiego Lewiatana".<br>Publikacja Siergieja Miedwiediewa to świetna propozycja dla osób zainteresowanych pogłębieniem wiedzy na temat zmian, jakie dokonały się w Rosji w ciągu ostatnich dwóch dekad. Rosyjski politolog przedstawia fascynujące studium oszustw, manipulacji i jawnych kłamstw kremlowskich elit, zainteresowanych przede wszystkim utrzymaniem status quo, czyli quasi oligarchicznego systemu, gdzie wąska klika decydentów zyskujących przychylność bezwzględnego cara może żyć jak pączki w maśle, a jednocześnie połowa mieszkańców Federacji Rosyjskiej nie może liczyć na bieżącą wodę w kranie.<br><br>Polecam książkę „Powrót rosyjskiego Lewiatana” osobom poszukującym holistycznego spojrzenia na Federację Rosyjską oraz mieszkańców tego największego na świecie państwa. Nie jest to opowieść o Władimirze Putinie w ścisłym tego słowa znaczeniu, raczej udana synteza osobliwego związku, jaki łączy kremlowskie elity z miernym, biernym, ale wiernym społeczeństwem od St. Petersburga aż po Kamczatkę.</p>

<p>W ubiegłym miesiącu miałam okazję obejrzeć podcast na kanale Historia Realna z Panią Krystyną Kurczab-Redlich, autorką reportażu pod tytułem „Wowa, Wołodia, Władimir. Tajemnice Rosji Putina". Bez wątpienia jedna z najlepszych biografii Władimira Putina dostępna na naszym rynku. Temat Federacji Rosyjskiej nie był mi szczególnie bliski w ostatnich latach, państwo jak wiele na mapie świata. Trudna historia ostatnich pięciuset lat potyczek polsko-rosyjskich to opowieść o wojnie, przemocy i wielkich bitwach. Na wspomnianym wyżej kanale usłyszałam, że wojen z Rosją Polska toczyła około 20! Może więc warto wiedzieć więcej o Rosjanach, skoro nasze losy wydają się nierozłącznie splecione? Prawie napisałam, że dobrze jest wiedzieć więcej o wrogach, ale przecież nie można odbierać rosyjskiemu społeczeństwu możliwości do refleksji, a w dalszej kolejności do zmiany. Jeśli myślicie w podobnym tonie, to książka „Powrót rosyjskiego Lewiatana” autorstwa Siergieja Miedwiediewa skutecznie odziera ze złudzeń. Rosyjski politolog w przeszłości był ceniony również wśród rodzimych polityków, dość powiedzieć, że doradzał samemu Władimirowi Putinowi. Obecnie pozostaje od dłuższego czasu na ścieżce wojennej z gospodarzem Kremla, a książka „Powrót rosyjskiego Lewiatana” to świadectwo unikalnego studium w przedmiocie tego, czym naprawdę jest współczesna Rosja. Wielu próbowało odpowiedzieć na to pytanie, jak poradził sobie z nim Siergiej Miedwiediew?</p><p>Dziwi i zaskakuje postawa władz rosyjskich od czasu objęcia prezydentury przez Władimira Putina. Polska wstąpiła do NATO w 1999 roku. Wyobrażacie sobie, że byłoby to możliwe w dobie rządów obecnego prezydenta Federacji Rosyjskiej? Autor książki „Powrót rosyjskiego Lewiatana” dobitnie wyjaśnia, jaki związek z wejściem krajów bałtyckich do NATO miało objęcie rządów przez Władimira Putina. Sam fakt, że gospodarz Kremla objął urząd w noc symboliczną, z 31 grudnia na 1 stycznia, wiele mówi o zwrocie w polityce rosyjskiej, jaki nastąpił w związku z wyborem Władimira Putina na prezydenta Federacji Rosyjskiej. Jeszcze ciekawiej się robi, kiedy uświadomimy sobie, że trudno o większą symbolikę: Putin wystąpił z orędziem do narodu w 1999 roku, kiedy społeczeństwo rosyjskie potrzebowało nowego i obietnicy, że wreszcie będzie lepiej. Siergiej Miedwiediew w książce „Powrót rosyjskiego Lewiatana” rzetelnie opisuje nastroje, jakie panowały w Rosji w czasie objęcia rządów przez Władimira Putina. To właśnie tam, jak przekonuje rosyjski politolog, należy szukać odrodzenia rosyjskiego neoimperializmu. Zmierzch czasów Borysa Jelcyna był dla społeczeństwa rosyjskiego okresem wielkiej smuty, jak przyjęło się określać czas poszukiwania nowego cara. Takiego jak Piotr I, Katarzyna II czy Józef Stalin. Przyszedł tyran, zadał śmierć milionom, a na koniec wynieśli go na ołtarze, ponieważ później przychodzili Ci, za których był chaos i brak dumy z rosyjskiego rodowodu. Siergiej Miedwiediew zwraca uwagę, jak głęboko w Rosjanach zakorzeniona jest potrzeba poczucia dumy ze swojego kraju. Społeczeństwo rosyjskie jest w stanie znieść bardzo wiele, o ile inne narody się go boją i je szanują. Na Zachodzie to rzecz rozumiana zupełnie inaczej, chociaż patriotów i u nas nie brakuje. Dlaczego inaczej? Autor książki „Powrót rosyjskiego Lewiatana” wyjaśnia, że na Zachodzie istnieje kult jednostki, gdzie samorealizacja i spełnianie marzeń oraz ambicji człowieka stanowi motor napędowy do rozwoju i postępu. Tymczasem Rosjanie wydają się stworzeni na modłę pszczół: tworzą kolektyw, gotowe są oddać życie za współbratymców i żyją, aby zapewnić przetrwanie swojego cara. Tylko że pszczoły są pożyteczne i powinny być chronione.</p><p>Jeśli wydawało nam się, że Rosja coś wygra na Ukrainie i wszystko rozejdzie się po kościach, spodziewana na wiosnę ofensywa rosyjska może stanowić bolesną lekcję, że czasy się zmieniły i chaos czeka nas w kolejnych latach, a może i dekadach. Geopolityce określają to mianem bolesnego przebudzenia po czasach dywidendy pokoju. Siergiej Miedwiediew w książce „Powrót rosyjskiego Lewiatana”, wydanej nakładem wydawnictwa Czarne w połowie 2020 roku, zapowiedział odrodzenie rosyjskiego neoimperializmu i potrzebę rewizji granic Europy Środkowej w przyszłości. Niewiele czasu minęło, a słowa rosyjskiego politologa zmaterializowały się na naszych oczach. Człowiek gleby sprzeciwiający się polityce obecnego prezydenta Federacji Rosyjskiej obnaża jego kłamstwa i manipulacje. Jednocześnie, co ważne z uwagi na narodowość autora, nie usprawiedliwia swoich rodaków. Siergiej Miedwiediew zauważa, że wcześniej czy później przebudzenie musi nastąpić. Tyle że podobne wnioski snują historycy od przynajmniej XVIII wieku, kiedy Piotr I zbudował port w St. Petersburgu. Otworzył w ten sposób Rosję na świat, a sam port wkrótce stał się jednym z najważniejszych na Morzu Bałtyckim, stając się również na jakiś czas stolicą imperium rosyjskiego. Obecna Rosja zamyka się na Zachód, działania Władimira Putina kładą się cieniem na dorobku wielkiego poprzednika. Dlaczego warto o tym wiedzieć? Ponieważ jak przekonuje Siergiej Miedwiediew w książce „Powrót rosyjskiego Lewiatana”, obecny prezydent Federacji Rosyjskiej chciałby w przyszłości zostać zapamiętany jako równy wielkim poprzednikom. A to może bawić, dopóki nie przeczytacie publikacji rosyjskiego politologa. Przedstawia w niej portret Władimira Putina jako człowieka zdolnego do wszystkiego, aby osiągnąć swoje cele.</p>