Potosí. Góra, która zjada ludzi

W XVI wieku kopalnia srebra Cerro Rico de Potosí, położona wśród boliwijskich Andów, znacznie przyczyniła się do bogactwa Imperium Hiszpańskiego. Otoczone nią miasto wzrosło do rozmiarów większych niż ówczesny Londyn. W tamtych czasach koloniści, wyzyskując lokalną ludność, cieszyli się luksusem i dostatkiem. Dziś Potosí to jedno z najbiedniejszych miast Ameryki Południowej, a jego zanieczyszczone metalami i pyłem kopalnianym powietrze prowadzi do licznych chorób mieszkańców, powodując ich powolne duszenie się i ślepotę. Wciąż poddawana bezlitosnej eksploatacji przez zachodnie korporacje, góra, w której znajduje się kopalnia, jest coraz bardziej niestabilna, a w jej mrocznych wnętrzach ludzie tracą życie.

Ander Izagirre w poruszającym reportażu skupia się na historii czternastoletniej Alicji. Dziewczynka ma młodszą siostrę, a ich matka, zmagająca się z zadłużeniem, często nie może sobie pozwolić na podstawowe zakupy. Wbrew przepisom, Alicja musi pracować w kopalni, by pomóc rodzinie przetrwać. Hiszpański reporter dokumentuje losy tych, którzy pozbawieni są praw pracowniczych, zapomniani przez państwo, traktowani jak tania siła robocza. Izagirre obnaża skutki neoliberalnych reform gospodarczych narzuconych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, które prowadzą do dalszego ubóstwa krajów bogatych w surowce, podczas gdy zachodnie władze zyskują na ich koszt.

Książka "Potosí. Góra, która zjada ludzi" to przerażający obraz niekończącego się wyzysku Boliwijczyków, począwszy od czasów konkwistadorów, aż po dzisiejsze globalne korporacje, wspierane przez polityków i Kościół. Izagirre ukazuje chaos i terror, jakie wynikają z takiej eksploatacji. W Potosí przemoc, kradzieże i gwałty są codziennością. Górnicy, umierający młodo, przenoszą brutalność z pracy do życia domowego. Najbardziej cierpią kobiety i dziewczęta, doświadczając najsurowszych skutków tej sytuacji.