Poezja paradoksów paradoksy w poezji

Carl Gustav Jung w swojej książce "Psychologia a religia" podkreśla, że paradoksy są jednym z najcenniejszych dóbr duchowych. Wielokrotnie w wypowiedziach religijnych znaleźć można sprzeczności i stwierdzenia, które wydają się niemożliwe do zrealizowania. Analiza języka Biblii, zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu, a także nauki Jezusa Chrystusa, ujawnia całą gamę konstrukcji opartych na paradoksach. Przykładowo, zdania takie jak: "ziarno, jeśli nie obumrze, nie wyda owocu" czy "tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi" przez wieki kształtowały kulturowy krajobraz chrześcijaństwa, stanowiąc kluczowy element charakterystyczny dla religijnego dyskursu. Nauka Kościoła, obejmująca dogmaty jako niezaprzeczalne twierdzenia religijne, także opiera się nieuchronnie na paradoksach. Fundamentalne prawdy wiary, jak trzy osoby w jednym Bogu, dziewictwo i macierzyństwo Maryi, czy zmartwychwstanie zmarłych, ukazują, jak wiele elementów chrześcijaństwa jest inspirowanych sprzecznościami. Kapłani, w szczególny sposób zajmując się trudnymi i często ukrytymi znaczeniami języka Ewangelii, stykają się z tymi paradoksami. Świadomość owych sprzeczności kształtuje ich sposób myślenia i wpływa na ich analizę języka oraz przekładanie go na poetykę wypowiedzi.