Podboje Sukuba

<p>Richelle Mead nigdy mnie nie zawodzi :).</p><p>W pierwszej odsłonie Richelle Mead przedstawiła nam swoją bohaterkę i świat, w którym możliwe jest, by sukub sprzedawał w księgarni, chirurg plastyczny był wampirem, a anioł i demon najlepszymi przyjaciółmi. Georgina obiecała, że będzie sumiennie wykonywać swoją sukubową pracę - uwodzenie i zdobywanie dusz ludzi, im bardziej niewinnych tym lepiej, i doprowadzanie ich do bram piekła. A obietnice co do piekła muszą być dotrzymane. To nie do końca pomaga jej związkowi ze zwykłym śmiertelnikiem, który do tej pory wyglądał bardzo obiecująco.</p><p>Mead ma zwyczaj powtarzać wydarzenia z poprzednich tomów na pierwszych kilku stronach, ale tutaj jakoś to zaniedbuje. I nie jest to jedyna rzecz, o której zapomniała. Bo zaraz na początku pomija stopniowe wprowadzanie w fabułę, nie pozwala nawet czytelnikowi dobrze się przyjrzeć, a już coś się dzieje. Początek „Podbojów sukuba” jest tak strasznie szybki, że nawet nie ma czasu na zorientowanie się, co właściwie się dzieje i dlaczego bohaterowie robią to, co robią. Jednak gdy już się trochę ustatkuje, a potem wystartuje we właściwy sposób, zdajesz sobie sprawę z kontekstu, który początkowo ci umknął. Cała historia tak naprawdę rozgrywa się na dwóch różnych frontach: Georgina i jej problemy oraz pewna intryga związana z Bastienem. Być może ten drugi wątek aż tak bardzo mi się nie podobał, ale jest jednak jedna rzecz, która to wszystko równoważy. Richelle Mead potrafi pisać. Potrafi uchwycić uwagę czytelnika. Pięknie radzi sobie ze scenami od akcji i romansu po sceny łóżkowe. Najlepiej czuje się w dowcipnych dialogach. I nawet gdy dzieje się najmniej logiczna scena, to i tak nie można odłożyć książki.</p><p>Relacja między Georginą a Sethem to piękna historia miłosna, prawdziwie platoniczna! Szkoda, że w książce nie mamy punktu widzenia Setha, a przecież pod koniec pierwszego tomu wydawał się być spełniony w tym związku, jego uwagi, gesty, drobne słowa, to wszystko obudziło we mnie romantyka, którego nie znałam. Seth jest nieśmiały, czasami niezręczny, ujmujący i przede wszystkim pozwala swoim uczuciom wyrazić się w najpiękniejszy możliwy sposób, pozostawiając seks na boku, aby pogłębić uczucia, które do siebie żywią. Georgina natomiast kocha ten nowy związek i mężczyznę, który prosi tylko o jej obecność, o bycie u jej boku, a to daje relację, którą rzadko, jeśli w ogóle, można znaleźć gdzie indziej. Ich relacja rozwija się powoli, ale staje się silniejsza, mimo seksualnego napięcia między nimi, bo po pewnym czasie siłą rzeczy pojawia się bardziej "paląca" potrzeba poczucia drugiej osoby, stania się jednością, kompletnością. Więc pytanie, które sobie zadaję jest następujące: Jak mogą utrzymać swój związek takim, jakim jest, bez jego skonsumowania, bo życie Setha jest w ciągłym niebezpieczeństwie?</p><p>Ogromną zaletą serii jest oczywiście główna bohaterka. Ona i inni bohaterowie sprawiają, że książka jest zabawna i przesiąknięta sarkazmem i trafnymi uwagami, które sprawią, że będziesz lekko chichotać podczas czytania W ostatnim tomie zostaliśmy uraczeni kilkoma migawkami z życia Georginy i również w „Podbojach sukuba” nie jesteśmy pozbawieni scen z przeszłości. Dzięki tym scenom dowiadujemy się, jak bardzo Georgina się zmieniła i przez co musiała przejść, by stać się osobą, którą jest teraz.&nbsp;</p><p>“Podboje sukuba” podobały mi się nawet i bardziej niż pierwsza książka z serii o Geroginii. Jestem świadoma faktu, że nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale Mead dostarcza mi bardzo dobrej rozrywki, która daje wytchnienie od codziennych problemów. Z chęcią zamówię kolejne części.&nbsp;</p>

<p>W takiego typu książkach jest tak, że nigdy nie spodziewałbyś się, że będziesz się tak dobrze bawić. Po pierwsza książkę sięgnąłem nijako z przypadku, po prostu zamawiając ją ze względu na postać sukuba i bardzo mi się spodobała. Nie zastanawiałem się długo po skończeniu „Melancholii sukuba” i zakupiłem „Podboje sukuba”.&nbsp;</p><p>Georgina w tej odsłonie nadal chodzi z Sethem (choć nie sypia z nim, bo to mogłoby mieć fatalne konsekwencje), pracuje w swojej branży, wychodzi z przyjaciółmi i sypia z dobrymi facetami, dzięki czemu może ukraść im lata z ich życia i zapunktować dla zła. Normalne rzeczy związane z sukubami. Zaczynają się jednak dziać różne dziwne rzeczy. Do życia Georginii wraca jej stary przyjaciel. Zwrócił się do niej o pomoc w zdjęciu bardzo znanej i niezwykle kontrowersyjnej postaci politycznej w rejonie Seattle. Natomiast jej współpracownik zaczyna zachowywać się diabolicznie podejrzanie, co stwarza wyzwania dla niej w księgarni i w jej nieśmiertelnym życiu.</p><p>„Podboje sukuba” mają swoje pozytywne, ale również negatywne strony. Nadal czyta się przyjemnie, dokładnie tak jak pierwszą część. Postacie są unikatowe i chce się o nich czytać. Jest mnóstwo erotyki i podtekstów. Nie brakuje dobrego humoru, szczególnie w postaci dialogów. Brakowało mi jednak prawdziwej akcji i szczerze powiedziawszy, gdyby wyjąc z książki sferę związku Georginy z Sethem, to nie wiele by w nie pozostało. Nie doświadczyłem prawdziwej tajemnicy, a finałowa walka głównej bohaterki to przysłowiowa duża chmura, z której spadł mały deszcz. Oczywiście, „Podboje sukuba” dostarczyły mi oczekiwanej rozrywki, ale myślę, że czytanie serii w sposób ciągły na przestrzeni krótkiego czasu mogłoby stać się nużące.&nbsp;</p><p>W każdym razie Pani Richelle Mead i „Podbojom sukuba” wystawiam 3,5 gwiazdki. Jestem ciekaw, czy „Marzenia sukuba” są w stanie zaprzeczyć tendencji spadkowej, która jest obecna przy większości serii.&nbsp;</p>