Po mnie choćby Potop

Intensywna i szczera rozmowa z Jerzym Hoffmanem, podczas której znany reżyser otwiera przed czytelnikami kulisy swojego życia. Hoffman dzieli się historiami związanymi z różnorodnymi etapami swojego doświadczenia filmowego i osobistego. Dowiadujemy się o przyczynach, dla których Gustaw Holoubek nie wcielił się w podwójną rolę w „Potopie” oraz o trudnych czasach spędzonych na Syberii, gdzie ścierały się bezwzględne zasady przetrwania. Opowiada także o swojej polsko-żydowskiej rodzinie lekarskiej, która wbrew oczekiwaniom nie chciała wychować go na „maminsynka”.

Hoffman nie stroni również od wspomnień z Kuby, sugerując nietypowe obyczaje, gdzie za paczkę papierosów można było "kupić" dziewczynę, oraz z Związku Radzieckiego, gdzie wódka była spożywana w specyficznych ilościach wynoszących 150 gramów. Przywołuje czasy PRL-u, kiedy to propagandowy film o bitwie pod Lenino mógł przysporzyć twórcom nie lada problemów.

Reżyser wspomina także o swej drugiej żonie, Walentynie, która podobno nosiła buty w rozmiarze 34 i była przez niektórych postrzegana jako tajemnicza „czarownica”. Kulminacją opowieści jest poruszający opis tragicznej utraty przyjaźni z Edwardem Skórzewskim, na którą cień rzucił alkohol. Jerzy Hoffman opowiada te historie z niepowtarzalnym wdziękiem i swobodą, które przyciągają uwagę i pozostawiają trwałe wrażenie.