Piękne Heleny. Boskie i fatalne

Helena to imię, które od wieków cieszy się popularnością i niesie ze sobą magiczny urok. W języku greckim oznacza ono "blask Księżyca", co przywodzi na myśl boginie Selene i Lunę, uosabiające Srebrny Glob w mitologiach greckiej i rzymskiej. Księżyc od zawsze fascynował ludzi i obfitował w tajemnice, a jego fazy niejednokrotnie kojarzono z kobiecością, szczególnie w kontekście cykliczności kobiecej natury, co potęgowało aurę tajemnicy otaczającą kobiece piękno. Seksualność, również związana z rytmem Księżyca, nabierała dodatkowego znaczenia. Wierzono, że energia seksualna maleje w nowiu, a wzrasta wraz z pełnią, nadając tym wydarzeniom mistyczny charakter. Dlatego imię Helena nie tylko symbolizowało piękno kobiety, ale również nosiło w sobie ten księżycowy czar.

Co jednak kryje się za tym urokiem? Jak Księżyc posiada ukrytą stronę, tak i imię Helena ma swoje tajemnice. Od czasów legendarnej Heleny trojańskiej łączy się je z niezwykłym przyciąganiem i jednoczesnym wzbudzaniem dramatycznych wydarzeń. Kobiety noszące to imię były postrzegane jako piękne i kochane, ale niejednokrotnie także jako pechowe czy przyciągające nieszczęścia – często etykietowano je mianem femme fatale. Prawda ta przewija się w życiorysach znanych Helen, takich jak Helena trojańska, święta Helena, Helena Moskiewska, Helena Modrzejewska, Helena Rubinstein czy Elena Ceausescu. Każda z tych postaci odbija różne aspekty mitycznego uroku przypisywanego imieniu Helena, przekładając je na rzeczywistość historycznych i kulturowych zmagań.