Parodia i satyra. 14 opowieści

Edgar Allan Poe, powszechnie kojarzony z mistrzostwem w kreowaniu atmosfery grozy i makabry, ujawnia swoje nieoczywiste talenty jako baczący satyryk i biegły parodysta. W zbiorze „Parodia i satyra: 14 opowieści” znajdzie się szereg literackich żartów, groteskowych pastiszów oraz celnych komentarzy dotyczących literatury, polityki i społeczeństwa XIX wieku. Poe brawurowo bawi się konwencjami, wyśmiewając gotyckie schematy prozy i ujawnia absurdy używanych w tamtych czasach literackich form, utrzymując przy tym swoją charakterystyczną tajemniczość i ciemny urok.

Od tekstu „Jak napisać artykuł w stylu Blackwooda”, który kpi z pretensjonalnej dziennikarskiej stylistyki, poprzez „Człowieka, który został zużyty do cna”, będącego satyrycznym portretem wojennego bohatera, aż po pełną ironii „Pogawędkę z mumią”, Poe dowodzi, że jego literacki talent znacznie wykraczał poza mroczne tematy i grozę. Czytelnik odkrywa Poe’a, którego do tej pory mógł nie znać: błyskotliwego, dowcipnego i nieprzewidywalnego.

W zestawie tym znajdziemy pierwsze polskie tłumaczenie znakomitego opowiadania „Diddling” („Cwaniakowanie”). Opowiadania te są nowe w polskiej literaturze i nie powtarzają się w innych zbiorach jak: Opowieści humorystyczne, kryminalne, makabryczne oraz przygodowe i fantastyczne. W spisie znajdziemy tytuły takie jak „Metzengerstein”, „Lionizing”, „Dziwny przypadek”, „Diabeł w dzwonnicy”, „Nie zakładaj się nigdy z diabłem o swą głowę”, „Tyś jest tym człowiekiem”, „Zagroda Landora”, „Włość Arnheimska”, „Bujda balonowa” i „Sfinks”.