Ostatni taniec Chaplina

Podczas świątecznego wieczoru realizuje się stara przepowiednia: Śmierć odwiedza Charliego Chaplina w jego szwajcarskim domu. Ten uznany aktor i reżyser, który ma już ponad osiemdziesiąt lat, chce jeszcze długo trwać przy życiu, aby mógł zobaczyć, jak jego dziewięcioletni syn dorasta. Zdobywa się na śmiały krok i proponuje Śmierci układ: otrzyma kolejny rok życia, jeśli zdoła ją rozbawić. Rozpoczyna się niezwykły taniec Chaplina z Śmiercią, który oparty jest nie tylko na jego aktorskim talencie, ale przede wszystkim na niezamierzonym komizmie, jaki niesie ze sobą starość. Wyrok Śmierci zostaje odwlekany z roku na rok.

W czasie oczekiwania na nieuniknione spotkanie Chaplin pisze długi, pełen emocji list do syna. W tym liście pragnie przedstawić mu nieopowiedzianą jeszcze historię swojego życia, której pełno jest niesamowitych przygód oraz świadectw rewolucyjnej epoki, w której żył i tworzył. Przemyka w nim przez wspomnienia ubogiego dzieciństwa w Wielkiej Brytanii, od ojca alkoholika i matki z problemami psychicznymi, przez debiut sceniczny wraz z bratem, cyrkowe występy, przyjaciół, których tam poznał, aż po wodewil i pierwsze sukcesy.

Jego przybycie do Stanów Zjednoczonych, gdzie zajął się różnymi zawodami od boksera po drukarza i balsamistę, wpisało się w czas wielkich przemian. Światło projektora, rzucone na ekran, porwało wyobraźnię Ameryki, odzwierciedlając jej pierwszy kontakt z filmem. Młodość Chaplina w Ameryce kończy się na dwudziestym piątym roku życia, kiedy to przypadkowy bieg zdarzeń prowadzi go do stworzenia legendarnej postaci filmowej. Jego charakterystyczny chód, laseczka, zakurzony melonik i maniera lorda w stroju żebraka dają początek Włóczędze, od tej pory zmieniając oblicze nie tylko jego kariery, ale też całego świata kina.