Osiedle RZNiW

Osiedle ŻNiW przypomina wiele miejsc w polskich miastach. Typowe blokowiska, w których można natknąć się na niebezpieczne miejsca, a każdy doskonale wie, kogo unikać, a z kim warto nawiązać bliższe relacje. Życie w biedzie uczy, jak przetrwać i radzić sobie w trudnych sytuacjach.
Siedemnastoletni Deso otrzymuje nocą tajemniczego SMS-a od nieznanego nadawcy. Dopiero rankiem, gdy dowiaduje się, że jego koleżanka z klasy zaginęła, zaczyna podejrzewać, od kogo mogła pochodzić wiadomość. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że zaginięcie znanej mu osoby to dopiero początek jego problemów, a wszystko w jego życiu ulegnie drastycznej zmianie.
Podchodziłam do tej książki, jako lekkiego kryminału osadzonego w blokowiskach, a otrzymałam opowieść, która naprawdę mnie wciągnęła. Doskonała atmosfera początku nowego tysiąclecia. Muzyka z tej przełomowej ery rapu w Polsce jest nie do przecenienia. A jeśli ktoś tam samo jak ja, jest dzieckiem lat 90. to doskonale poczuje klimat książki, zwłaszcza, że bardzo często przewijają się w tekście tytuły kawałków z tamtych czasów.
Czytało się ją bardzo szybko, mimo że napięcie narastało z każdym rozdziałem, a zakończenie okazało się tak zaskakujące, że wyjaśnienia pojawiają się dopiero na ostatnich stronach. To była odpowiedź, której wcale się nie spodziewałam, bo nie znam innej książki, która miałaby podobny wątek. To dla mnie ogromna zaleta. Autor zasługuje na wielkie uznanie. Mam również wrażenie, że ta powieść nie jest w typowym stylu Mroza. Jest inna, a z pewnością znajdzie się w moim zestawieniu najlepszych książek Remigiusza Mroza.