Obrazy dobra i zła

Martin Buber (1878-1965) był wpływowym żydowskim filozofem i intelektualistą, znanym przede wszystkim ze swojego wkładu w badania nad judaizmem i chasydyzmem. Swoje wczesne lata spędził we Lwowie, gdzie, pod opieką swojego głęboko religijnego dziadka, uczęszczał do polskiego gimnazjum im. Franciszka Józefa. Później przeniósł się do Wiednia, następnie do Berlina, a ostatecznie osiedlił się w Jerozolimie. W Jerozolimie pracował na Uniwersytecie Hebrajskim i został pierwszym prezydentem Izraelskiej Akademii Nauk.

Buber zasłynął przede wszystkim dzięki swojej filozofii dialogu, którą zaprezentował w dziele „Ja i Ty”. Esencją tej filozofii jest relacja między człowiekiem a Bogiem. Inną istotną jego pracą jest „Obrazy dobra i zła”, w której przedstawił koncepcję człowieka w oparciu o trzy biblijne opowieści: historia Adama i Ewy, Kaina i Abla oraz opowieść o potopie, wzbogacając je elementami mitologii perskiej.

Jako orędownik dialogu między judaizmem a chrześcijaństwem, Buber starał się zbliżyć te dwie tradycje poprzez wspólne zrozumienie wiary oraz koncepcji dobra i zła. Dla niego dobro oznaczało cel oraz ludzkie działania skierowane ku niemu, natomiast zło oznaczało brak dobra.