Nocny prześladowca. Robert Hunter. Tom 3

<p>Detektyw Robert Hunter z wydziału zabójstw, dopiero co zeznawał w sądzie jako świadek, gdy znów zostaje wezwany na nowe miejsce zbrodni. W opuszczonej masarni znaleziono ciało nagiej kobiety, które na pierwszy rzut oka wydaje się być nietknięte. Jednak usta i pochwa ofiary zostały amatorsko zaszyte grubą nicią. Gdy Hunter przybywa z opóźnieniem na miejsce zbrodni, ciało jest już w zakładzie medycyny sądowej w celu przeprowadzenia sekcji.</p><p>Podczas gdy Hunter i jego partner Carlos Garcia wciąż są zajęci zbieraniem dowodów w masarni, dr Jonathan Winston rozpoczyna już autopsję ofiary. Na pierwszy rzut oka on również nie może znaleźć żadnych oznak przyczyny zgonu, ale przy bliższych oględzinach brzucha odkrywa w ciele kobiety dziwny przedmiot. Ostrożnie przecina szwy w okolicy genitaliów i usuwa ciało obce - ze skutkiem śmiertelnym. Ułamek sekundy później potężna eksplozja niszczy laboratorium i śmiertelnie rani doktora Winstona i jego asystenta. Kiedy Robert Hunter dowiaduje się o śmierci Winstona jest zszokowany: od lat był jego bliskim przyjacielem. Teraz będzie miał jeszcze więcej motywacji, aby schwytać okrutnego mordercę…</p><p>"Nocny prześladowca" Chrisa Cartera to już trzeci tom z udziałem detektywów Roberta Huntera i Carlosa Garcii. Jego poprzednie książki - "Krucyfiks" i "Egzekutor" - bardzo mi się podobały i zastanawiałem się, czy ta również przypadnie mi do gustu. Nowa sprawa zaczyna się od szoku dla śledczych i czytelników: dr Jonathan Winston, sympatyczny patolog sądowy z znany czytelnikom dwóch poprzednich historii, ginie zaraz na początku z powodu podstępnie podłożonej bomby. Obaj detektywi są głęboko wstrząśnięci i z całego serca rzucają się w wir śledztwa, ale szybko okazuje się, że atak nie był przeznaczony dla patologów. Pierwotnie bomba miała zabić młodą kobietę, ale ta najwyraźniej udusiła się ze strachu podczas ataku paniki, zanim mechanizm ruchowy tej konstrukcji zdążył się uruchomić. To jednak niekoniecznie ułatwia sprawę Hunterowi i Garcii, ponieważ ofiara nie została jeszcze zidentyfikowana, a ciało zostało całkowicie zniszczone w wybuchu. Dwójka detektywów musi więc przeszukać akta zaginionych osób, by choćby znaleźć punkt zaczepienia do śledztwa. Jednak morderca nie poprzestaje na tej jednej okropnej zbrodni i niebawem pojawiają się kolejne zwłoki kobiety z zaszytymi otworami…</p><p>Czasami trochę się martwię o stan umysłu niektórych autorów thrillerów, przy całym okrucieństwie, jakie wymyślają na potrzeby swoich książek. Zwłaszcza w przypadku dzieł Chrisa Cartera człowiek momentami zastanawia się, jak można w ogóle wpadać na tak makabryczne pomysły. I jeśli po przeczytaniu dwóch pierwszych książek myślicie, że widzieliście już wszystko, to po raz kolejny jesteście w wielkim błędzie. Ale mimo odrażających metod zabijania, miałem wrażenie podczas lektury, że autor w trzeciej książce pisał nieco mniej soczyście niż poprzednio. Jednocześnie fabuła wydaje się nieco spokojniejsza niż zwykle i, przynajmniej w pierwszej połowie, nie ma tak szybkiego tempa jak dwie poprzedniczki. Choć historia nadal jest bardzo emocjonująca, to w moim odczuciu zabrakło w niej trochę tego szczególnego dreszczyku, który czułem przez całą historię w "Egzekutorze". W "Nocnym prześladowcy" brakuje mi trochę zaskakujących zwrotów akcji. Nawet cliffhangery na końcach rozdziałów nie są już tak wielkim zaskoczeniem i są mniej efektownie. Na szczęście w drugiej połowie historia znów nabiera tempa, i tam też potrafi w pełni zaangażować czytelnika i oferuje porywający i dramatyczny finał, do jakiego przyzwyczaił nas ten autor.</p><p>W "Nocnym prześladowcy" jest też tym razem mały dodatek specjalny, bo wraz z prywatną detektyw Whitney Myers, Carter wprowadza do gry trzecią postać śledczego. Pojawienie się pewnej siebie byłej policjantki wnosi do fabuły powiew świeżości, gdyż uparta Myers nie pozwala detektywom tak łatwo się od niej uwolnić, a ich drogi raz po raz się krzyżują. Dodatkowo, przynajmniej w początkowych partiach ksiązki, poznajemy kilka prywatnych informacji o postaci Roberta Huntera, co wyjaśnia niektóre jego działania i zachowania. Te intymne spostrzeżenia prawie nie występowały w poprzednich książkach i sprawiają, że więź między czytelnikiem a głównym bohaterem staje się nieco ściślejsza.</p><p>Za trzecim razem nadal z dużą przyjemnością towarzyszy się dobrze funkcjonującemu i niezwykle sympatycznemu duetowi śledczych w ich policyjnej pracy. Brakuje jednak prawdziwego rozwoju obu postaci, a na większą uwagę zasługuje zwłaszcza Carlos Garcia.</p><p>Tym, którym spodobały się dwie pierwsze powieści Roberta Huntera, spodoba się również i trzeci tom serii. Dla początkujących "Nocny prześladowca" nadaje się również dlatego, że te thriller jest nieco mniej odpychający w porównaniu do swoich poprzedników - nie oznacza to jednak, że historia jest błaha i nieefektowna. Niepokojące pomysły autora nadal momentami każą kręcić głową z niedowierzania, ale z drugiej strony wnoszą też wiele do książek. Pod względem poziomu postawiłbym trzecią część na równi z "Krucyfiksem", ale moim zdaniem nowy tom nie do końca osiąga poziom "Egzekutora" - historia jest na to trochę zbyt spokojna, zwłaszcza w pierwszej połowie.</p><p>Jeśli ktoś lubi trzymającą w napięciu i brutalną rozrywkę w postaci thrillera, to obok "Nocnego prześladowcy" naprawdę nie można przejść obojętnie.</p>

<p>Czytelnicy, którzy czytali już dwie poprzednie książki z serii o Robercie Hunterze "Krucyfiks" oraz "Egzekutor" i tak jak ja absolutnie pokochali te książki, będą mogli cieszyć się również i "Nocnym prześladowcą".</p><p>Nowym czytelnikom Chrisa Cartera polecam zacząć od pierwszej książki. Pomimo tego, że Chris Carter napisał swoje książki w taki sposób, że niekoniecznie można cokolwiek stracić, jeśli zacznie się od drugiej lub trzeciej książki, to warto znać te poprzednie pozycje. Bo to po prostu cholernie dobre thrillery.</p><p>W "Nocnym prześladowcy" powracamy do Roberta Huntera i jego partnera Carlosa Garcii. Po raz kolejny książka zaczyna się niemal od razu od odkrycia dziwacznego i makabrycznego morderstwa. Morderstwo, którego groza staje się naprawdę jasna dopiero w momencie przeniesienia ciała do kostnicy. To co mnie od razu przyciągnęło, do Chrisa Cartera to styl pisania. Nie dość, że książkę czyta się płynnie, bo dzieją się przeróżne rzeczy, to jeszcze Chris Carter jest bardzo szczegółowy, jeśli chodzi o opisywane morderstwa. Sama jestem fanką makabrycznych szczegółów i naprawdę lubię, gdy są one napisane jasno i dobrze.</p><p>I choć dla wytrawnego fana thrillerów może wydawać się banalne, że rozdziały kończą się cliffhangerem, to w książkach Chrisa Cartera wcale nie jest to rozpraszające. Każdy rozdział zakończony cliffhangerem sprawia, że chce się czytać dalej. W połączeniu z ekscytującymi wydarzeniami i makabrycznymi morderstwami, książka ta jest kolejną świetną lekturą.</p><p>Chris Carter wie, jak budować napięcie w swoich książkach od samego początku. Dodatkowo rozwój, przez który przechodzi historia, z pewnością dostarcza zastrzyku emocji w kilku dramatycznych momentach.</p><p>Jeśli czytaliście już dwie pierwsze książki, to znacie już postać Roberta Huntera. Sama polubiłam go od pierwszej książki. Jest daleki od ideału i to czyni jego postać bardziej niż interesującą. A poza tym to też sprawia, że jest zdecydowanie idealny jako główny bohater tej serii jak dla mnie.</p><p>Pomimo uzyskania pewnych informacji o życiu Roberta w pierwszych dwóch książkach, po przeczytaniu tej trzeciej nadal nie czuję, że wchodzimy w dużo głębsze szczegóły jego osobowości i motywów działania. Wiemy w zasadzie wystarczająco dużo, ale wydaje się, że Chris Carter skupił się głównie na fabule, dziwacznych morderstwach i oczywiście śledztwie w sprawie Mordercy.</p><p>Przechodząc do mordercy, jest ogromnie fascynujące, jak autor zagłębił się w ciemne strony swoich bohaterów. Sprawcy w jego książkach są absolutnie makabryczni, a Chris poświęcił wiele uwagi stronie psychologicznej. Również w tej książce bardzo wyraźnie pokazuje, co trauma może zrobić z ludźmi i jak ludzie mogą z powodu traumy zmienić się w psychopatów.</p><p>To co mnie poruszyło w tej trzeciej książce to fakt, że Chris tym razem szokuje czytelnika jeszcze bardziej. Oczywiście nie zdradzę żadnych spoilerów, ale w tej książce ma miejsce pewne wydarzenie, po którym zarówno Robert, jak i koledzy nie będą mogli się pozbierać. Jako czytelniczka uznałam ten twist za niezwykle interesujący, choć po dwóch książkach nie czułam się do końca związana z niektórymi bohaterami i nie wpłynęło to na mnie tak jak chyba tego oczekiwał autor.</p><p>W tej trzeciej książce poznajemy również nową postać. Whitney Myers, pracującą jako prywatny detektyw. To, że jej droga krzyżuje się z drogą Roberta było czymś, co osobiście mi się bardzo spodobało (jest świetną postacią!) i mam nadzieję, że jeszcze ją zobaczymy.</p><p>W tej książce również niektóre rozdziały pisane są z perspektywy ofiar. Tworzą one intensywny i przerażający klimat i sprawiają, że historia jest tym bardziej imponująca i ekscytująca.</p><p>Dobra historia, makabryczne morderstwa, interesujące osobowości i dobrze budowane napięci. Dodatkowo bardzo podobały mi się zwroty akcji i tempo. Chris Carter jak do tej pory mnie nie zawiódł</p><p>Po przeczytaniu "Nocnego prześladowcy" mogę z całą pewnością stwierdzić, że Chris stał się autorem, którego książek będę się starała nie przegapić. Jeśli szukacie sprawnego thrillera z finezyjnym stylem, dobrze rozpisanymi makabrycznymi szczegółami oraz akcją i suspensem, to "Nocny prześladowca" jest strzałem w dziesiątkę.</p>