No i dobra siedzę sobie

Ta książka opowiada prawdziwą historię człowieka, którego życie wypełniały głównie pobyty w więzieniach. Mietek, choć skazywany na niewielkie wyroki, często znajdował się za kratami, podróżując przez różne zakłady karne w kraju, podczas gdy świat wokół ulegał zmianom. W momencie, gdy historia nabierała tempa, Mietek siedział w celi.

Na późnym etapie swojego życia, będąc już na "złodziejskiej emeryturze", schorowany i samotny, lecz nie zgorzkniały, podzielił się swoimi wspomnieniami. "No dobra, siedzę sobie" – tak rozpoczynał opowieści o poszczególnych epizodach swojego życia. Jego losy były pełne tragicznych wydarzeń, ale i komediowych incydentów, dramatycznej samotności, ale również radosnego towarzystwa więziennych kolegów i "chłopaków z miasta". Doskonale zdawał sobie sprawę, że "chłopaki z miasta żyją krótko", będąc jednym z ostatnich członków warszawskiej ferajny. Zmarł niedługo po zakończeniu swojej opowieści.

Choć z perspektywy wymiaru sprawiedliwości Mietek był przede wszystkim złodziejem i recydywistą, wyróżniał się tym, że jako jeden z niewielu trzymał się zasad. Budził pewną sympatię, podobnie jak filmowi złodzieje, gangsterzy czy szulerzy, ale w przeciwieństwie do nich, przyszło mu odpokutować za swoje błędy. Mietek, jako postać autentyczna, nie miał możliwości uniknięcia konsekwencji swoich czynów.