Niezatapialni i łódź podwodna

Eksplozja amunicji, która miała miejsce 13 października 1923 roku, zniszczyła znaczną część Cytadeli Warszawskiej, przy okazji zrównując z ziemią świeżo wybudowany dom przy ul. Fortecznej 4. Rodzina Rodowiczów, nauczeni wcześniejszymi doświadczeniami, szybko zaczęła odbudowę. Po kilku latach ich dom stał się jedną z wizytówek Żoliborza. Szczególną uwagę przyciągała piwnica, w której mieściła się słynna "Łódź Podwodna" – doskonale wyposażona, tajna radiostacja, którą Niemcy bezskutecznie próbowali odnaleźć.

Stanisław Rodowicz, twórca tej zaawansowanej technicznie kryjówki, zapłacił za swoją działalność opozycyjną najwyższą cenę, gdyż po wojnie komuniści skazali go na śmierć. Krystyna, zrozpaczona próbą odnalezienia i zrozumienia losu Stanisława, udała się po pomoc do krewnych na ulicę Lwowską. Zapłakana spojrzała na profesora Kazimierza Rodowicza, ojca legendarnego „Anody”, kiedy pokazał jej pismo z Naczelnej Prokuratury Wojskowej. Dowiedzieli się, że Jan Rodowicz, jej kuzyn, zmarł 7 stycznia 1949 roku, rzekomo popełniając samobójstwo w czasie przenoszenia z aresztu.

Stanisław Rodowicz zajmował się w czasie wojny konspiracyjną działalnością, z pomocą młodszego brata Kazika, który po ucieczce z niemieckiej niewoli osiedlił się wśród Indian w Wenezueli w 1947 roku. Najmłodszy z braci, Władek, również angażował się w pracę konspiracyjną, co zaprowadziło go do obozów koncentracyjnych w Majdanku i Auschwitz. Wszyscy oni byli stryjecznymi braćmi Jana Rodowicza, „Anody”, i przeżyli te dramatyczne wydarzenia, zyskując miano niezłomnych.