Niewidzialna kobieta

W życiu niektóre tematy pozostają często poza dyskusją, a jednym z nich jest proces starzenia się — zjawisko całkowicie naturalne, lecz niekiedy spychane na margines. "Niewidzialna kobieta" Slavenki Drakulić to zbiór szczerych i delikatnych esejów dotyczących właśnie tych przemilczanych kwestii oraz trudności emocjonalnych związanych ze starzeniem się. Autorka w swojej książce tworzy obraz stopniowego, bolesnego zanikania jednostki, będący wyrazem utraty życia i sprzeciwem wobec niesprawiedliwości, którą niesie upływający czas. To intymne dzieło zaprasza do refleksji nad różnymi aspektami życia i śmierci, unaoczniając, że tylko literatura może wyrazić to, co zwykle pozostaje niewypowiedziane.

Slavenka Drakulić swoim pisarskim kunsztem posługuje się niczym chirurgicznym skalpelem, jak zauważyła Melania Mazzucco w La Repubblica. Gdy została zapytana, dlaczego napisała tę książkę, Drakulić przyznała, że jej celem nie było wyczerpujące omówienie starzenia się i starości. Powstała ona w odpowiedzi na doświadczenia bliskich jej starszych przyjaciółek i znajomych, by potwierdzić, że nie są sami w odczuwaniu niewidzialności. Pomimo, że dojrzali ludzie zyskują mądrość i dojrzałość, nie wiadomo, czy te wartości znajdują uznanie w dzisiejszym świecie.

Slavenka Drakulić, pisarka, dziennikarka i eseistka pochodząca z Chorwacji, jest autorką licznych książek publicystycznych i powieści. Polskim czytelnikom znane są dwie jej publikacje: "Oni nie skrzywdziliby nawet muchy" oraz "Ciało z jej ciała". Jej prace publikowano w renomowanych tytułach takich jak The Nation, Guardian, La Stampa, Frankfurter Allgemeine Zeitung czy Politiken. Pisze zarówno po chorwacku, jak i angielsku, a jej książki przetłumaczono na ponad piętnaście języków. W 2004 roku podczas Targów Książki w Lipsku zdobyła nagrodę European Understanding, a w 2018 roku otrzymała wyróżnienie Best Project Book for Adaptation za "Niewidzialną kobietę".