Najdłuższa podróż

Dzisiejszy dzień był dla mnie mega zwariowany. Jadąc w tramwaju po prostu jak każdy normalny człowiek obserwowałam ludzi. Kiedy tak po kolei patrzyłam na nich jedna kobieta czytała książkę i to właśnie ona wpadła mi w oko. Wtedy pojawiła się myśl, że te chcę ją przeczytać, okładka wydała mi się interesująca, a bardziej chyba przykuło moją ciekawość skupienie jakiemu oddawała się tajemnicza kobieta w tramwaju nad tą lekturą - i tak oto mam ją w swojej kolekcji;-)<br> <br> "Najdłuższa podróż" to ksiazka, która była absolutnie doskonała! Prawdopodobnie moja pierwsza mam nadzieję, że nie ostatnia 5-gwiazdkowa ocena dla Sparksa w zakresie wrażeń jakie towarzyszyły mi podczas czytania. Ta powieść jest zdecydowanie moim ulubionym dziełem autora i nie mogę się doczekać, aż zobaczę film zrealizowany na jej podstawie. Opowieść zawiera dwie równoległe historie, które opowiem wam tylko po krótce, ponieważ nie chcę niczego zdradzać abyście sami sięgnęli po tę książkę, wiem jak spoilery bywają irytujące;-)<br> <br> Połowa historii dotyczy Sophii Danko i Luke'a Collinsa dwojga ludzi, którzy są zupełnie różni. Pochodzą z tak różnych światów: Sophia to dziewczyna z miasta, a Luke to chłopak ze wsi. W jakiś sposób ich światy się zderzają i wszystko natychmiast się zmienia w ich życiu. Sophia Danko jest na ostatnim roku studiów i nie dawno wyszła ze złego i niezdrowego związku. Ostatnią rzeczą jakiej pragnęła było znalezienie się w kolejnym do niego podobnym.... Została namówiona na przyjazd na rodeo żeby się oderwać od wspomnień o byłym facecie. Tak właśnie poznała Luke.<br> <br> Luke Collins oh, od czego by tu zacząć. Pozwól mi powiedzieć, że skradł moje serce nie długo po tym, jak został przestawiony w powieści. Mam wrażenie, że od jakiegoś czasu jest samotny i szuka kogoś kto wypełni tę pustkę. Jeździ na bykach co jest oczywiści bardzo niebezpieczne.... a co kusi, facet na byku, która z nas chociaż raz sobie tego nie wyobraziła? <br> <br> Ira Levinson był żydowskim chłopcem pracującym dla swoich rodziców kiedy natknął się na najpiękniejszą dziewczynę jaką kiedykolwiek widział. Miała na imię Ruth i wkrótce miała zostać jego żoną, miłością jego życia. Zaczyna się od tego, że ulega wypadkowi samochodowemu i widzi swoją żonę, wspominając ich wspólne życie. Życie po jej odejściu. Miał około dziewięćdziesięciu kilku lat i wiedział, że jego czas wkrótce nadejdzie. Nie mógł się poddać, jeszcze nie teraz.... <br> Ostatnimi dwoma rozdziałami jestem poważnie wzruszona. Nie potrafię nawet zacząć wyjaśniać jakie to wszystko było pięknie opisane, przestawione, nakreślone. <br> <br> W miarę rozwoju fabuły poznajemy te dwie pary i zastanawiamy się jak Sparks połączy ich życie, w którym momencie staną się sobie bliscy? Cóż, skrzyżowanie ich historii było niesamowitym momentem, a zwrot akcji na końcu sprawił, że uśmiechałam się, gwizdałam i tęskniłam za bohaterami tych historiami zajmując się praca czy tez obowiązkami dnia codziennego. "Najdłuższa podróż" to bardzo serdeczna historia, która mnie poruszyła i pozostawiła mnie z myślą o cudach i radościach miłości. Każde słowo zostało starannie dobrane i wyselekcjonowane co widać było już od pierwszej strony, kiedy to wciągnęła mnie naprawdę spektakularna historia, napisana z czułością i rozmachem Czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie !! Ps. kto czyta nie błądzi, tak mawiała moja babcia jak jeszcze żyła i nigdy nie zabłądziła, chociaż miewała momentami napady amnezji w drodze po mleko do lokalnej Żabki

Moja babcia kiedyś podsunęła mi tę książkę pod poduszkę. Kładąc się spać coś mnie gniotło w głowę. Kiedy włożyłam rękę pod poduszkę znalazłam właśnie "Najdłuższą podróż" Nicholasa sparksa. Skłoniła mnie do wielu refleksji, emocji i przemyśleń dlatego chce się z wami tym podzielić. Nicholas Sparks jest autorem pełnych emocji powieści na całym świecie.<br> <br> Czytelnik poznaje 91-letniego Irę, który po wypadku jest na skraju śmierci. Właśnie tam odwiedza go żona Ruth, która już dawno nie żyje i tylko wspomnienia o niej trzymają go przy życiu. Podczas gdy on walczy o przetrwanie we wraku samochodu, my poznajemy Luke'a i Sophię dwoje młodych ludzi, którzy zakochują się w sobie po uszy. Jednak oboje są tak różni, że wydaje się iż nigdy nie mogliby być razem. Czy uda im się jeszcze uratować swoją miłość?<br> <br> Moje wrażenie o książce:<br> "Najdłuższa podróż" jest pisana naprzemiennie z punktu widzenia bohaterów. Poznajemy lepiej Irę, Sophię i Luke'a. Stosunkowo szybko udało mi się ich polubić. W przypadku Iry ból był łatwy do zrozumienia. Nie tyle fizyczny ból spowodowany wypadkiem, choć ten został dobrze opisany, ale raczej smutek, który odczuwał po śmierci żony. To było przygnębiające jak mówił o swojej żonie i swoim życiu. Wzruszające było to jak silne były jego uczucia do Ruth. Były też smutne momenty, kiedy wiek i choroba odcisnęły swoje piętno i stracił swoją wielką miłość wtedy wolałby sam umrzeć byle tylko znów być z nią. Można się wiele dowiedzieć o nim, o Rut, o ich okolicznościach i sposobie życia oraz o ludziach z którymi niegdyś się zadawali. Bardzo mi się to podobało. Ani razu nie poczułam, że jest to nudne lub nienaturalne.<br> <br> Od początku polubiłam Sophię i Luke'a. Są bardzo przyziemni i szybko zorientowali się, że łączy ich coś więcej niż zwykła sympatia. Można by pomyśleć, że są dla siebie stworzeni. Uszczęśliwiali się nawzajem, po prostu kochali. W moich oczach ta dwójka idealnie do siebie pasowała, oczywiście mieli też swoje małe sprzeczki, które też mogłam zrozumieć. Oboje kogoś kochali, nie chcieli nikogo skrzywdzić, chcieli pomóc, ale byli też zdesperowani i zmuszeni do mówienia lub robienia rzeczy, które wiązały się z bólem. W końcu każdy postępował tak jak uważał za stosowne i robił to co go uszczęśliwiało.<br> <br> Uważam, że książka jest bardzo dobrze napisana. To było bardzo emocjonalne i momentami przypominało jazdę na rollercoasterze. Uwielbiam to, że podczas gdy Ira unosi się między życiem, a śmiercią... jego przeszłość jest odtwarzana w jego umyśle. Nicholas Sparks zdecydowanie napisał bardzo udaną książkę i ma talent do kreowania interesującego dla czytelnika świata. Warto przeczytać tę książkę. 4 gwiazdki

Dzisiejszy dzień był dla mnie mega zwariowany. Jadąc w tramwaju po prostu jak każdy normalny człowiek obserwowałam ludzi. Kiedy tak po kolei patrzyłam na nich jedna kobieta czytała książkę i to właśnie ona wpadła mi w oko. Wtedy pojawiła się myśl, że te chcę ją przeczytać, okładka wydała mi się interesująca, a bardziej chyba przykuło moją ciekawość skupienie jakiemu oddawała się tajemnicza kobieta w tramwaju nad tą lekturą - i tak oto mam ją w swojej kolekcji;-)<br> <br> "Najdłuższa podróż" to ksiazka, która była absolutnie doskonała! Prawdopodobnie moja pierwsza mam nadzieję, że nie ostatnia 5-gwiazdkowa ocena dla Sparksa w zakresie wrażeń jakie towarzyszyły mi podczas czytania. Ta powieść jest zdecydowanie moim ulubionym dziełem autora i nie mogę się doczekać, aż zobaczę film zrealizowany na jej podstawie. Opowieść zawiera dwie równoległe historie, które opowiem wam tylko po krótce, ponieważ nie chcę niczego zdradzać abyście sami sięgnęli po tę książkę, wiem jak spoilery bywają irytujące;-)<br> <br> Połowa historii dotyczy Sophii Danko i Luke'a Collinsa dwojga ludzi, którzy są zupełnie różni. Pochodzą z tak różnych światów: Sophia to dziewczyna z miasta, a Luke to chłopak ze wsi. W jakiś sposób ich światy się zderzają i wszystko natychmiast się zmienia w ich życiu. Sophia Danko jest na ostatnim roku studiów i nie dawno wyszła ze złego i niezdrowego związku. Ostatnią rzeczą jakiej pragnęła było znalezienie się w kolejnym do niego podobnym.... Została namówiona na przyjazd na rodeo żeby się oderwać od wspomnień o byłym facecie. Tak właśnie poznała Luke.<br> <br> Luke Collins oh, od czego by tu zacząć. Pozwól mi powiedzieć, że skradł moje serce nie długo po tym, jak został przestawiony w powieści. Mam wrażenie, że od jakiegoś czasu jest samotny i szuka kogoś kto wypełni tę pustkę. Jeździ na bykach co jest oczywiści bardzo niebezpieczne.... a co kusi, facet na byku, która z nas chociaż raz sobie tego nie wyobraziła? <br> <br> Ira Levinson był żydowskim chłopcem pracującym dla swoich rodziców kiedy natknął się na najpiękniejszą dziewczynę jaką kiedykolwiek widział. Miała na imię Ruth i wkrótce miała zostać jego żoną, miłością jego życia. Zaczyna się od tego, że ulega wypadkowi samochodowemu i widzi swoją żonę, wspominając ich wspólne życie. Życie po jej odejściu. Miał około dziewięćdziesięciu kilku lat i wiedział, że jego czas wkrótce nadejdzie. Nie mógł się poddać, jeszcze nie teraz.... <br> Ostatnimi dwoma rozdziałami jestem poważnie wzruszona. Nie potrafię nawet zacząć wyjaśniać jakie to wszystko było pięknie opisane, przestawione, nakreślone. <br> <br> W miarę rozwoju fabuły poznajemy te dwie pary i zastanawiamy się jak Sparks połączy ich życie, w którym momencie staną się sobie bliscy? Cóż, skrzyżowanie ich historii było niesamowitym momentem, a zwrot akcji na końcu sprawił, że uśmiechałam się, gwizdałam i tęskniłam za bohaterami tych historiami zajmując się praca czy tez obowiązkami dnia codziennego. "Najdłuższa podróż" to bardzo serdeczna historia, która mnie poruszyła i pozostawiła mnie z myślą o cudach i radościach miłości. Każde słowo zostało starannie dobrane i wyselekcjonowane co widać było już od pierwszej strony, kiedy to wciągnęła mnie naprawdę spektakularna historia, napisana z czułością i rozmachem Czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie !! Ps. kto czyta nie błądzi, tak mawiała moja babcia jak jeszcze żyła i nigdy nie zabłądziła, chociaż miewała momentami napady amnezji w drodze po mleko do lokalnej Żabki

Najdłuższa podróż to jedna z najpiękniejszych książek, jakie czytałam od bardzo dawna i zasłużyła na każdą, jeśli nie więcej z pięciu gwiazdek, które jej przyznałam. Jest to historia miłości dwóch bardzo różnych par z Karoliny Północnej, których życie pozornie nie ma ze sobą nic wspólnego.<br> Po pierwsze, mamy Irę i Ruth. Książka zaczyna się od tego, że Ira ma 91 lat i uległ wypadkowi samochodowemu. Stracił panowanie nad samochodem na zakręcie, zjechał ze stromego nasypu i uderzył w drzewo. Jego obrażenia są na tyle poważne, że nie może się poruszać i obawia się, że nikt nie będzie w stanie go odnaleźć. Żona Iry zmarła 9 lat temu, ale kiedy Ira siedzi w samochodzie, jego żona Ruth pojawia się na siedzeniu obok niego, dodając mu otuchy i starając się utrzymać go przy życiu. Zaczynają na nowo przeżywać ponad trzy czwarte wieku, które spędzili razem. Ich historia miłosna była tak piękna. Nie wszystko było idealne. Musieli pokonać wiele przeszkód. Ale byłam nimi poruszona. Tym, co znosili przez te lata. Miłość, jaką Ira darzył Ruth, była tak piękna. Od miesiąca miodowego zgromadzili ogromną kolekcję dzieł sztuki. Ira stara się jednak przekazać, że nie chodzi o dzieła sztuki ani o to, ile są teraz warte. Chodzi o historię kryjącą się za każdym dziełem i o to, co znaczyło ono dla Ruth w chwili zakupu. Nadal nie jestem pewna, czy Ruth będąca tam z Irą w samochodzie była jego wyobraźnią, czy też jej duch rzeczywiście był tam z nim, ale to nie ma znaczenia. Niejednokrotnie miałam łzy w oczach na widok głębi ich oddania.<br> Drugą parą są Sofia i Luke. Sofia jest na ostatnim roku studiów, a Luke jest zawodowym jeźdźcem na byku. Sofia ma za sobą ciężkie rozstanie i z pewnością nie planowała poznawać kogoś nowego. Jej współlokatorka zaciąga ją na starą, dobrą zabawę w stodole, gdzie poznaje Luke'a. Ich rozmowa jest łatwa, od razu nawiązują kontakt. I tak zaczyna się ich romans. Zakochują się w sobie. Ale na ich drodze pojawiają się też przeszkody. Luke nie mówi Sofii, dlaczego przez ostatnie osiemnaście miesięcy nie jeździł i dopiero teraz wrócił na arenę. A jak zawodowy jeździec na byku, który mieszka na ranczu, ma się wpasować w życie studentki historii sztuki?<br> W prawdziwym stylu Nicholas Sparks połączył te dwie pary w naprawdę zaskakujący sposób. Obie ich historie są tak piękne i na długo pozostaną we mnie. Wczoraj wieczorem, gdy przewracałam ostatnią stronę tej książki, zgasiłam światło i położyłam się obok mojego śpiącego męża od 30 lat. Położyłam rękę delikatnie na jego plecach, abyśmy byli połączeni, gdy będę zasypiać, tak jak robię to każdej nocy, a gdy zamknęłam oczy, pomyślałam sobie, że mam tu swojego własnego Irę i tak, Ira, ja też rozumiem. Z perspektywy czasu miłość wydaje się być przede wszystkim czymś dobrym, co daje nam spokój i wytchnienie od świata, który wymaga od nas nieustannej walki. Miłości i dobroci zyczę wszystkim zakochanym w książkach!:-)

Z Nicholasem Sparksem mam długą czytelniczą relację, a najlepszym sposobem, w jaki mogę ją opisać, jest nieprzewidywalność. Sięgając po każdą z jego książek, nigdy nie mam wątpliwości, że ma on do opowiedzenia dobrą historię. Jednak ta historia nie zawsze jest dla mnie. Zazwyczaj kończy się na jeden z dwóch sposobów... albo ją nienawidzę, albo kocham. Moje ostatnie doświadczenia w tej kwestii były nieco niewystarczające, więc nie dziwi, że podchodziłam do książki "Ostatnia podróż" sceptycznie. Na szczęście lektura okazała się być absolutnie doskonałą! Prawdopodobnie moja pierwsza, i mam nadzieję, że nie ostatnia, pięciogwiazdkowa ocena dla Sparksa. Ta powieść jest zdecydowanie moją ulubioną powieścią Sparksa i nie mogę się doczekać, kiedy zobaczę film.<br> "Najdłuższa podróż" to dwie równoległe historie. Pierwsza dotyczy Iry Levinsona, dziewięćdziesięciojednoletniego wdowca, który zjechał z zaśnieżonego nasypu i utknął w miejscu, czekając na pomoc. W miarę upływu godzin i nadejścia mrozu sytuacja staje się ponura i trudna. Jednak w najbardziej rozpaczliwych chwilach Irze ukazuje się jego żona Ruth, która zmarła dziewięć lat temu, i razem wspominają życie, które dzielili razem przed jej odejściem.<br> Druga historia rozgrywa się wiele kilometrów dalej, pomiędzy kowbojem, ujeżdżaczem byków o imieniu Luke a studentką college'u o imieniu Sophia. Spotykają się na rodeo i wkrótce nawiązują nierozerwalną więź i serdeczny romans, w którym nie brakuje zmagań i trudności.<br> W miarę rozwoju fabuły poznajemy te dwie pary i zastanawiamy się, w jaki sposób Sparks połączy ich życie. Na koniec powiem, że skrzyżowanie ich historii było niesamowitym momentem, a zwrot akcji na końcu sprawił, że uśmiechałam się, śmiałam i nie mogę doczekać się filmu.<br> "Najdłuższa podróż" to jedna z rzadkich chwil Sparksa, kiedy nie miałam ochoty wyrzucić książki przez okno, a potem gonić za nią razem z moim psem, bo takie właśnie budzi we mnie twórczość autora emocje: ambiwalentne, czy jest tu ktoś, kto ma podobnie?;-)