Najdalsza podróż. Krótka opowieść o życiu, śmierci i umieraniu

„To nie jest temat dla młodego, zdrowego człowieka takiego jak ty!” – tak zaczyna swoją książkę Constanze Köpp, odwołując się do reakcji, jakie często spotykała, gdy jako dziecko próbowała poruszać rozmowy o śmierci. Te pełne zakłopotania reakcje pojawiały się, kiedy próbowała zgłębić temat nieuleczalnych chorób i cierpienia, a śmierć dzieci stanowiła absolutne tabu.

Pomimo tego, wszyscy wiemy, że śmierć to jedyna rzecz, której nie da się uniknąć. Z perspektywy chrześcijańskiej nie jest ona jednak końcem życia, a raczej momentem przejścia. Nasze czasy charakteryzują się kultem zdrowia i młodości oraz próbą wyparcia problemów związanych z chorobą i śmiercią. Książka tej niemieckiej autorki to literacka próba przerwania milczenia i zachęcenia do refleksji na temat spraw ostatecznych, oraz do podjęcia trudnych rozmów z dziećmi.

Jest to historia nieuleczalnie chorej dziewczynki, opowiedziana z "nieziemskiej perspektywy". W niebie, pod opieką anioła Archibalda, Franny wspomina swoje życie na ziemi, walkę z chorobą i dojrzewanie do umierania, a także niezwykłe przejście do innego świata. Z góry obserwuje swoich rodziców, siostrę i przyjaciółkę Klarę, którą określa mianem swojego "oswojonego Lisa".

"Najdalsza podróż" to nie tylko książka o chorobie i umieraniu. Przygotowując się na śmierć, Franny szuka odpowiedzi na trudne pytania dotyczące duszy, wiary, samobójstwa, cierpienia i nadziei. Choć rodzice pomagają jej zrozumieć niektóre kwestie, niektóre pytania pozostają bez odpowiedzi. Jednak najbardziej porusza bezpośredniość, prostota i odwaga, z jaką Franny podejmuje te trudne tematy, które często są niezrozumiałe nawet dla dorosłych. Jej historia wzrusza, ale też daje nadzieję – niebo opisane przez Franny jest miejscem pełnym miłości Bożej, domem, gdzie nie ma cierpienia i tęsknoty.