Na początku była Mein Kampf

Ten zbiór esejów rozpoczyna się od analizy złowieszczego fenomenu "Mein Kampf", książki napisanej w latach dwudziestych XX wieku. Chociaż jej treść była często ignorowana przez ważne postacie tamtych czasów, zawierała ona jasny plan działania Adolfa Hitlera i jego roli jako Führera Trzeciej Rzeszy.

Eseje te przedstawiają krótkie i zwięzłe analizy dotyczące narodzin zła narodowego socjalizmu oraz zbrodni przez niego popełnionych. Szczególną uwagę autorzy poświęcają skalę cierpień ludności, zwłaszcza w okupowanej Polsce. Równocześnie przywołują postacie, które potrafiły odnaleźć człowieczeństwo w chaosie wojny wywołanej przez nazizm. Przykładem jest kapitan Wehrmachtu, Wilhelm Hosenfeld, który starał się pomóc prześladowanym, oraz niemiecki dyplomata Hans von Herwarth, który próbował wpływać pozytywnie na kluczowe wydarzenia historyczne. Kolejne dwa eseje mają charakter syntetyczny; pierwszy bada kwestię, czy Polska w okresie II wojny światowej miała swojego Quislinga. Drugi koncentruje się na relacjach polsko-niemieckich od średniowiecza po czasy współczesne, przejawiając nadzieję na coraz pełniejsze i bogatsze wzajemne zrozumienie oraz zacieśniającą się współpracę, pomimo trudnych doświadczeń historycznych drugiej wojny światowej i niekiedy kontrowersji dzisiejszych czasów.

Całość stanowi dziesięć spojrzeń historyka i politologa na istotne, choć nie zawsze szeroko znane epizody z dziejów Niemiec oraz relacji polsko-niemieckich, które kształtują zarówno współczesność, jak i przyszłość obu krajów i ich narodów.