Na końcu języka

"Na końcu języka" to książka, która w fascynujący sposób odkrywa zawiłości między językiem a polityką oraz kulturą. Autorzy zabierają nas w podróż przez wieki i kontynenty, począwszy od starożytnej Grecji, gdzie innowacyjne podejście do pisma zmieniało jego kierunek, przez XIX-wieczną Warszawę, w której Henryk Sienkiewicz w 1900 roku stworzył pojęcie "pocztówka". Z kolei w Związku Radzieckim imię MELS, będące akronimem od Marks-Engels-Lenin-Stalin, było symbolem epoki. Ta książka ukazuje, jak język ma moc kształtować bieg historii.

Od pierwszej strony wywiadu z prof. Andrzejem Pisowiczem, czytelnik wciągany jest w debatę o pochodzeniu takich słów jak "herbata" czy "czajnik". Kolejne fragmenty rozmowy z krakowskim językoznawcą dostarczają nie tylko wiedzy na temat pochodzenia wielu form językowych, ale i uniwersalnych mechanizmów wpływających na rozwój języków na świecie. Prof. Pisowicz, znawca m.in. języków irańskiego, ormiańskiego i gruzińskiego, zaskakuje swoją erudycją i znajomością tematu, nie tracąc przy tym umiejętności prostego i klarownego przekazywania wiedzy. Tym samym, książka staje się nie tylko skarbnicą informacji o językach i kulturach, które są pasją profesora, ale również dziełem, które czyta się z prawdziwym zainteresowaniem.

Jan Miodek zauważa, że książkę czyta się z zachwytem i zdumieniem, które prowadzą do odkrycia przyczyn i korzeni wielu ciekawych zjawisk. Ziemowit Szczerek dodaje, że to dzieło o języku, które prowadzi się z dynamizmem właściwym powieściom sensacyjnym, gdzie profesor Pisowicz jako rozmówca przyciąga swoją elokwencją, a dziennikarze dociekliwie prowadzą wywiad, który jest zarówno fascynujący, jak i pouczający.

Andrzej Pisowicz, urodzony w 1940 roku, jest wybitnym językoznawcą i tłumaczem, specjalizującym się w językach takich jak ormiański, perski, osetyjski i kurdyjski. Jest autorem i współautorem znaczących prac, m.in. "Gramatyki ormiańskiej" oraz "Gramatyki kurdyjskiej Sorani". Jego kariera obejmowała pracę jako dyplomata w Iranie, a także wykłady na licznych uczelniach w Europie. Studiował w Armenii za czasów Nikity Chruszczowa oraz w Iranie ostatniego szacha, co dodaje jego wypowiedziom bogatego kontekstu kulturowego i historycznego.