Mroczna Wieża T.3 Ziemie jałowe TW

Trzecia odsłona tej serii nie była moim zdaniem tak dobra jak druga książka, choć wciąż podobała mi się zdecydowanie bardziej niż pierwsza część sagi "Mroczna Wieża". Historia przedstawiona w "Ziemie jałowe" była dla mnie po prostu w porządku i nic więcej. Bardziej podobała mi się symetryczna struktura poprzedniej książki. W tej są dwa równoległe wątki, które w pewnym momencie się łączą. Ta książka to przede wszystkim powrót Jake'a, który jest bardzo znaczącą postacią w tej książce. To on jest motorem napędowym tej historii. Obawiam się jednak, jak w przypadku wielu książek Stephena Kinga, że wkrótce nie będę w stanie powiedzieć, co się w tej historii wydarzyło. Nawet teraz, świeżo po jej przeczytaniu, nie jestem już pewna, co dokładnie wypełniło te wszystkie strony. Pewnie będę pamiętała Jake'a, może pociąg, ale co jeszcze? Jednak podczas czytania książki, wciągnięcie się w lekturę nie było problematyczne i muszę przyznać, że nawet mnie zaciekawiła. Świat, przez który przemierza rewolwerowiec i jego towarzysze nabiera coraz wyraźniejszych kształtów. Końcówkę tej historii, głównie sceny w zrujnowanym mieście, czytałem jednocześnie z lekturą "Stacji Jedenaście" i zrobiła ona naprawdę niepokojące wrażenie. Co ciekawe, w ogóle nie irytowała mnie osoba Eddie'go. W poprzedniej części momenty z jego udziałem przyprawiały mnie o ból głowy. To taki rodzaj postaci, których nie lubię w książkach - te jego głupkowate reakcje i brawura. Pomimo że, ta część była dłuższa niż poprzednie, przeczytanie jej było mniej problematyczne. Wydawało się wręcz, że jest krótsza, a to zapewne za sprawą ilości akcji jaką jest wypełniona. Ogólnie nie była to zła książka i pewnie kiedyś przeczytam kolejną z tej serii i prawdopodobnie jako całość, seria "Mroczna Wieża" będzie oceniana przeze mnie lepiej, aniżeli każda pojedyncza jej część.

"Ziemie jałowe" są moją ulubioną częścią w serii, ale również jedną z ulubionych książek w dorobku Stephena Kinga. W jego ogromnym katalogu , "Ziemie jałowe" znajdują się z pewnością w TOP5 najlepszych powieści. W przeciwieństwie do "Rolanda i "Powołanie trójki" "Ziemie jałowe" nareszcie umieścił mnie w świecie Rolanda i umożliwił poznanie jego procesów myślowych. Nie tylko Roland staje się sobą, zmieniając się z kiepskiego egomaniaka z poprzednich książek w epickiego bohatera, którym powinien być od początku, ale powraca również Jake. Poznajemy też jedną z fajniejszych postaci w całej serii, Oy (the billy bumbler). Mogę tylko powiedzieć, że Oy jest najlepszą postacią jak dotąd i kocham go całym sercem! Czułem się jakbym był tam w Mid-World z Rolandem, Eddiem i Susannah, podążając do legendarnej Mrocznej Wieży, walcząc z niedźwiedziami-robotami i łapiąc przejażdżki na psychotycznych kolejach jednoszynowych. Jest to świadectwo fantastycznego pisania, w którym robotyczne niedźwiedzie i psychotyczne kolejki jednoszynowe mogą być nie tylko wiarygodne, ale i przerażające jak diabli. Wierzyłem, że jestem z Jake'iem w Nowym Jorku, kiedy odkrył Różę i wszedł do rezydencji, a w końcu połączył się z rewolwerowcem, kompletując ich ka-tet. Wiele scen bardzo mnie ekscytowało, bez względu na to, ile razy je czytałem. Ta książka daje mnóstwo frajdy. Książka ma dobre tempo, nic nie jest niepotrzebnie pospieszane lub zwalniane - dostajemy wystarczająco dużo czasu, aby poczuć, że jesteśmy zaangażowani w wydarzenia, które się rozwijają, a nie by tylko zapoznać się z przekazywanymi faktami przez Kinga. Zakończenie książki to jeden wielki cliffhanger. Jeśli ktoś czytał "Ziemie jałowe" tuż po premierze, to mógł być wściekły, że przyjdzie mu czekać na poznanie dalszych losów. Podsumowując: reszta serii, przynajmniej dla mnie, jest nużąca w porównaniu do "Ziemie jałowe". Żadna nie bawiła mnie tak jak ten tom, choć zaznaczam, że kocham serię jako całość. Powiedzieć, że "Ziemie jałowe" to naprawdę dobra książka, byłoby niedopowiedzeniem. To doświadczenie. To King u szczytu formy. Gorąco polecam.