Misterioso

<p>&nbsp;„Misterioso” to pierwsza powieść Arne Dahla, napisana w 1999 roku i jest prawdopodobnie jedną z najlepszych skandynawskich powieści o policyjnym środowisku, jakie czytałam od dłuższego czasu. Ta książka ma wszystkie elementy świetnego kryminału – doskonale poprowadzoną, pełną napięcia fabułę, ciekawe postacie i niekonwencjonalną scenerię. Linia fabularna jest ukształtowana wokół wątku seryjnego mordercy, ale Arne Dahl włożył wiele wysiłku w rozwój postaci i to bardzo wzbogaciło dzieło. Tempo nigdy nie zwalnia, a autor trzyma czytelnika w napięciu, wciągając go w wir akcji.</p><p>Tytuł książki „Misterioso” pochodzi od utworu skomponowanego przez Theloniusa Monka, słynnego amerykańskiego pianisty jazzowego i kompozytora, obecnie nieżyjącego. W Szwecji grasuje seryjny morderca, który zabija bardzo bogatych i wpływowych mężczyzn. Morderca czeka na swoją ofiarę w salonie, słuchając utworu Monka, a kiedy ofiara przybywa, zostaje dwukrotnie postrzelona w głowę. Morderca traktuje muzykę jako pantomimę, osobliwy taniec śmierci.</p><p>Aby znaleźć tego mordercę, szwedzka policja powołuje jednostkę specjalną, którą nazywa „Drużyną A”. Grupa osób zebrana w celu utworzenia „Drużyny A” jest bardzo oryginalna. Czytelnik widzi, jak zespół wchodzi w interakcje i poznaje się nawzajem. Hultin, lider zespołu, zawsze wchodzi do pokoju przez tajemnicze drzwi, o których istnieniu nikt nie wie.</p><p>Głównym bohaterem „Misterioso” jest detektyw Paul Hjelm. Po udanym, choć krwawym, rozwiązaniu skomplikowanej sytuacji z zakładnikami na przedmieściach Sztokholmu, ma zostać zdegradowany, gdyż czeka go śledztwo prowadzone przez Wydział Spraw Wewnętrznych. Jest to śledztwo potencjalnie kończące jego karierę. Jednak Paul zostaje wyciągnięty z trudnej sytuacji przez komisarza Krajowej Policji Kryminalnej, który wrzuca go do elitarnej grupy zadaniowej złożonej z funkcjonariuszy z całego kraju, mającej na celu odnalezienie nieuchwytnego mordercy o wyrafinowanym modus operandi i jeszcze bardziej wyrafinowanych gustach (muzycznych).</p><p>Gdy zespół wchodzi do akcji, morderca ma już na sumieniu cztery ofiary. Drużyna A sprawdza wszelkie tropy, w tym rosyjską i estońską mafię, firmy i życie osobiste ofiar, i dowiadują się wielu rzeczy. Jedna z ofiar jest pedofilem, razem cała trójka próbowała zgwałcić kobietę, która później popełniła samobójstwo, a niektóre z ich firm są zamieszane w mafijną korupcję.</p><p>Hjelm, podobnie jak wielu innych detektywów z powieści kryminalnych, ma problemy w relacjach z żoną, które w miarę postępu fabuły przechodzą ze złych w gorsze. Poświęcenie, którego wymaga charakter pracy policyjnej drenuje związki i jest częstym motywem we współczesnych kryminałach. Jednak w „Misterioso” mniej skupiono się na tej kwestii. Pod koniec powieści pojawia się rozmowa między Hjelmem a seryjnym mordercą traktująca o pewnej kwestii kulturowej. Było to całkiem ciekawe, ale musicie odkryć sami, o co chodziło – w tej recenzji pragnę nie wchodzić na teren spoilerów</p><p>„Misterioso” przypomina również o morderstwie Olofa Palme, które jest znaną sprawą w Szwecji. Jest ono kilkakrotnie wspominane w tej powieści. Olof Palme, premier Szwecji, został zamordowany w 1986 roku, a mordercy nigdy nie odnaleziono. Drużyna A nie chce być postrzegana jako nieskuteczna, jak ludzie odpowiedzialni za śledztwo w sprawie zabójstwa Palmego. Wszyscy mają to z tyłu głowy, gdy szukają seryjnego mordercy. Arne Dahl z pewnością przywoływał tą sprawę ze względu na to, że zabójstwo wysoko postawionego polityka w latach 80. było cały czas żywe w pamięci ludzi. Nawet jeśli tak jak ja, nie jesteście wyjątkowo powiązani ze Szwecją, to ta sprawa będzie nad wami wisiała niczym groźny omen i już nigdy nie pozbędziecie się jej ze swojej głowy.</p><p>Wiele dialogów jest tu prowadzonych z przymrużeniem oka, a ja śmiałam się w najdziwniejszych momentach. Nie ma ani jednej nudnej chwili. Wygląda na to, że Skandynawowie przeżywają prawdziwy renesans w pisaniu kryminałów, a Arne Dahl jest naprawdę świetnym autorem. To moja druga jego książka (równolegle zaczęłam inną serię), ale myślę, że to początek dłuższej znajomości. Z pewnością będę sięgać po kolejne książki z tej serii.</p>

<p>„Misterioso” Arne Dahla bardzo różni się od zwykłego skandynawskiego kryminału, ale wciąż jest dobry. Całkiem podobała mi się ta książka, choć mam parę niewielkich zastrzeżeń. Tym razem autor bardziej skupia się na opisywaniu policyjnych procedur z kilkoma zwrotami akcji po drodze, zamiast na psychologicznym pojedynku między ścigającym a ściganym (typowy motyw skandynawskich thrillerów). Nie ma w tej książce ani grama słodkości – jest to rzetelnie oddana robota policyjna na całego, a niektóre sceny są dość brutalne i zaskakujące, jak na ascetyczną formę książki.</p><p>Głównym wątkiem tej powieści jest grupa zwana (z braku lepszego określenia) „Drużyną A”, która jest ściśle tajna. Jej członkowie odpowiadają tylko przed Krajową Policją Kryminalną. Jednostka powstała w dużej mierze z powodu frustracji związanej z nieudanymi próbami rozwiązania (prawdziwej) sprawy morderstwa Olofa Palmego. Drużyna A jest w tej chwili bardzo potrzebna – pewien morderca popełnia serię przestępstw, a jego celem są niektórzy z wysoko postawionych szwedzkich biznesmenów. Jest to sprawa o najwyższym priorytecie. Morderca pozostawia po sobie bardzo niewiele – na miejscu widoczne są ślady po dwóch kulach, które najprawdopodobniej usunął ze ściany po dokonaniu czynu. Po zakończeniu zbrodni siada z powrotem na kanapie i słucha utworu Theoloniusa Monka „Misterioso". Drużyna A musi powstrzymać zabójcę, zanim ten uderzy ponownie.</p><p>Głównym bohaterem powieści jest Paul Hjelm, którego kariera ma legnąć w gruzach po tym, jak interweniuje w sprawie zakładników. Albański imigrant zaszył się w biurze imigracyjnym, wściekły, bo po tym, jak wraz z rodziną przez lata czekał na obywatelstwo, teraz ma zostać deportowany. Chociaż Hjelm został okrzyknięty przez prasę bohaterem, jego wydział zastanawia się, czy nie ma on skłonności rasistowskich i antyimigranckich, co w obecnym klimacie politycznym Szwecji źle by wyglądało dla policji. Gdy Hjelm czeka, aż zasłona opadnie na jego karierę i zostanie przykładnie ukarany, zostaje podchwycony przez Krajową Policję Kryminalną i umieszczony w Drużynie A, gdzie pracuje z jednymi z najlepszych śledczych w kraju.</p><p>„Misterioso” jest dobrze napisana, bohaterowie są interesujący i mają zróżnicowane osobowości, zwłaszcza członkowie Drużyny A. Wszyscy są w jakiś sposób niedoskonali, zupełnie jak otaczający nas ludzie i mają też swoje uprzedzenia, które muszą odłożyć na bok, aby pracować razem. Uczą się wiele od siebie nawzajem, zwłaszcza Hjelm, który dzięki temu, że musi dzielić biuro z Jorge Chavezem, uświadamia sobie, że być może nie jest tak bezstronny rasowo, jak dotąd sądził. Ciekawą postacią jest też Söderstedt, którego raporty czasami zbaczają w stronę pobocznych rewelacji na tematy ekonomiczne lub politycznych problemów kraju. Czasami członkowie grupy stosują mało wyrafinowane metody, aby uzyskać to, czego chcą od podejrzanych lub od osób, z którymi przeprowadzają przesłuchania.</p><p>„Misterioso” bardzo mi się podobało i zdecydowanie poleciłbym je nie tylko fanom skandynawskiego kryminału, ale każdemu, kto lubi obserwować pracę policyjną. Jeśli szukacie pełnej napięcia i akcji przygody, to „Misterioso” niekoniecznie trafi w wasze gusta. Owszem, jest kilka momentów pełnych akcji, ale w dużej mierze jest to mnóstwo żmudnej policyjnej pracy: obserwacje, przeglądanie akt, podążanie za tropami, rozmowy ze świadkami, itp. Wszystko to zostało całkiem dobrze przedstawione przez Arne Dahla. Miałem tylko jeden mały problem. Lubię obserwować pracę zespołów, lecz przy tylu postaciach trudno jest naprawdę śledzić z zaangażowaniem wszystkich naraz.</p><p>Ogólnie rzecz biorąc, „Misterioso” jest świetną książką, Arne Dahl zwodzi czytelników mnóstwem fałszywych tropów, historia jest tak wciągająca, że nie można się od niej oderwać. Będę z pewnością czytał kolejne powieści Dahla.</p>