Miłość na gruzach Kosowa

Biegł w moim kierunku i z impetem uderzył mnie w twarz. Upadłam na łóżko i zanim zdążyłam się podnieść, usiadł na mnie, atakując raz za razem. Ciosy były niekontrolowane, trafiały wszędzie, a ja nie mogłam się obronić. W pewnym momencie zdołałam wydostać się spod niego, ale zanim dotarłam do drzwi, znów upadłam na podłogę. Mocno ścisnął moją szyję obiema rękami. Początkowo broniłam się bezładnie, ale siły szybko mnie opuszczały, ciemność przesłoniła mi oczy, wszystko stało się obojętne. Zamknęłam oczy, gotowa poddać się losowi, gdy nagle oprawca mnie puścił. Nie myśląc o powodach, uciekłam z pokoju. W biegu dostrzegłam Blerima, trzymającego się za twarz. Wypadłam na zewnątrz. Brakowało mi tchu, osunęłam się na ziemię, a z oddali jak we śnie dobiegł mnie głos, zadający uporczywie pytanie, co się stało...