Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Losy dobrego żołnierza Szwejka czasu wojny światowej
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
„Losy dobrego żołnierza Szwejka” to powieść, która niezmiennie fascynuje i bawi czytelników na całym świecie od ponad stulecia. Autor, Jaroslav Hašek, stworzył jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci literackich – Józefa Szwejka, prostodusznego żołnierza, którego niezachwiany spokój, absurdalna logika i „urzędowy idiotyzm” sprawiają, że staje się on wyjątkowym przewodnikiem po świecie pełnym nonsensów i chaosu. Ta satyryczna epopeja ukazuje nie tylko szaleństwo wojny, ale i groteskowość biurokracji oraz ludzkich instytucji, które rządzą codziennym życiem.
Centralną postacią powieści jest Józef Szwejk, prosty człowiek, który – jak sam mówi – został „superarbitrowany za idiotyzm”. Jest to jedna z tych postaci literackich, których brak krytycznego spojrzenia na własne otoczenie sprawia, że ich postawa wobec świata staje się wyjątkowo ironiczna i prześmiewcza. Kiedy cały świat ulega przemianom w obliczu zamachu na arcyksięcia Ferdynanda i wybuchu I wojny światowej, Szwejk pozostaje niewzruszony. Nie zmienia swojego bałaganiarskiego stylu życia, a jego niezachwiany optymizm i „głupota” stają się sposobem na przetrwanie w absurdalnej rzeczywistości, gdzie każde zachowanie może zostać objęte przepisami i paragrafami. Szwejk, choć oficjalnie uznany za idiotę, okazuje się mistrzem w obnażaniu biurokratycznej i militarnej machiny, która nieustannie go otacza. Metodyczna głupota bohatera tej opowieści staje się bronią w walce z absurdem świata, a jego naiwny uśmiech ukrywa głęboką satyrę na instytucje i autorytety.
Powieść Haška nie jest typową powieścią wojenną. Zamiast heroizmu i walki, „Losy dobrego żołnierza Szwejka” prezentują groteskowe sytuacje, gdzie żołnierze, zamiast walczyć, są uwikłani w bezsensowne działania, biurokratyczne absurdy i własną bezradność. Autor z niebywałą ironią przedstawia świat, w którym wojna staje się tłem do ukazania ludzkiej głupoty i absurdu, a żołnierze tacy jak Szwejk, zamiast spełniać bohaterstwo, starają się po prostu przetrwać chaos w sposób zgodny z ich osobliwym podejściem do rzeczywistości. Hašek, opierając się na własnych doświadczeniach z wojska, ukazuje świat pełen niekompetentnych dowódców, śmiesznych regulaminów i surrealistycznych wydarzeń, które tworzą obraz wojny, jakiego próżno szukać w innych dziełach literackich tego okresu. Szwejk staje się symbolem człowieka, który potrafi przetrwać dzięki temu, że nie traktuje otaczającego go świata zbyt poważnie.
Jedną z największych sił tej powieści jest wyjątkowy humor – czarny, przewrotny, czasami absurdalny, ale zawsze celny i trafiający w samo sedno ludzkiej natury. Szwejk, choć jego losy rozgrywają się w czasach I wojny światowej, mówi o uniwersalnych prawdach i problemach, które są bliskie każdemu pokoleniu. Pozornie głupkowate komentarze bohatera książki „Losy dobrego żołnierza Szwejka” odsłaniają prawdy o ludzkiej naturze, władzy, wojnie i biurokracji, a ironiczne spojrzenie Haška na świat sprawia, że powieść nie traci na aktualności. Od momentu pierwszego wydania powieść czeskiego pisarza została przetłumaczona na 55 języków i stała się podstawą licznych adaptacji teatralnych, filmowych i telewizyjnych. Popularność tej książki nie słabnie, co jest najlepszym dowodem na to, że jej humor i przesłanie pozostają tak samo aktualne i zrozumiałe, jak w chwili jej powstania.
Polski przekład powieści Haška, autorstwa Antoniego Kroha, uznawany jest za jedno z największych osiągnięć translatorskich. Kroh, dzięki swojemu doskonałemu wyczuciu językowego humoru i absurdów czeskiej kultury, oddał ducha oryginału, sprawiając, że polski czytelnik może cieszyć się humorem i stylem Haška w całej jego krasie. Jak zauważył pewien znany pisarz, „gdy proponują mi udział w spotkaniu publicznym obok Antoniego Kroha, zawsze odmawiam. Mówię, że nie wyobrażam sobie, aby ministrant miał się wypowiadać przy papieżu.”
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
„Losy dobrego żołnierza Szwejka” to powieść, która niezmiennie fascynuje i bawi czytelników na całym świecie od ponad stulecia. Autor, Jaroslav Hašek, stworzył jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci literackich – Józefa Szwejka, prostodusznego żołnierza, którego niezachwiany spokój, absurdalna logika i „urzędowy idiotyzm” sprawiają, że staje się on wyjątkowym przewodnikiem po świecie pełnym nonsensów i chaosu. Ta satyryczna epopeja ukazuje nie tylko szaleństwo wojny, ale i groteskowość biurokracji oraz ludzkich instytucji, które rządzą codziennym życiem.
Centralną postacią powieści jest Józef Szwejk, prosty człowiek, który – jak sam mówi – został „superarbitrowany za idiotyzm”. Jest to jedna z tych postaci literackich, których brak krytycznego spojrzenia na własne otoczenie sprawia, że ich postawa wobec świata staje się wyjątkowo ironiczna i prześmiewcza. Kiedy cały świat ulega przemianom w obliczu zamachu na arcyksięcia Ferdynanda i wybuchu I wojny światowej, Szwejk pozostaje niewzruszony. Nie zmienia swojego bałaganiarskiego stylu życia, a jego niezachwiany optymizm i „głupota” stają się sposobem na przetrwanie w absurdalnej rzeczywistości, gdzie każde zachowanie może zostać objęte przepisami i paragrafami. Szwejk, choć oficjalnie uznany za idiotę, okazuje się mistrzem w obnażaniu biurokratycznej i militarnej machiny, która nieustannie go otacza. Metodyczna głupota bohatera tej opowieści staje się bronią w walce z absurdem świata, a jego naiwny uśmiech ukrywa głęboką satyrę na instytucje i autorytety.
Powieść Haška nie jest typową powieścią wojenną. Zamiast heroizmu i walki, „Losy dobrego żołnierza Szwejka” prezentują groteskowe sytuacje, gdzie żołnierze, zamiast walczyć, są uwikłani w bezsensowne działania, biurokratyczne absurdy i własną bezradność. Autor z niebywałą ironią przedstawia świat, w którym wojna staje się tłem do ukazania ludzkiej głupoty i absurdu, a żołnierze tacy jak Szwejk, zamiast spełniać bohaterstwo, starają się po prostu przetrwać chaos w sposób zgodny z ich osobliwym podejściem do rzeczywistości. Hašek, opierając się na własnych doświadczeniach z wojska, ukazuje świat pełen niekompetentnych dowódców, śmiesznych regulaminów i surrealistycznych wydarzeń, które tworzą obraz wojny, jakiego próżno szukać w innych dziełach literackich tego okresu. Szwejk staje się symbolem człowieka, który potrafi przetrwać dzięki temu, że nie traktuje otaczającego go świata zbyt poważnie.
Jedną z największych sił tej powieści jest wyjątkowy humor – czarny, przewrotny, czasami absurdalny, ale zawsze celny i trafiający w samo sedno ludzkiej natury. Szwejk, choć jego losy rozgrywają się w czasach I wojny światowej, mówi o uniwersalnych prawdach i problemach, które są bliskie każdemu pokoleniu. Pozornie głupkowate komentarze bohatera książki „Losy dobrego żołnierza Szwejka” odsłaniają prawdy o ludzkiej naturze, władzy, wojnie i biurokracji, a ironiczne spojrzenie Haška na świat sprawia, że powieść nie traci na aktualności. Od momentu pierwszego wydania powieść czeskiego pisarza została przetłumaczona na 55 języków i stała się podstawą licznych adaptacji teatralnych, filmowych i telewizyjnych. Popularność tej książki nie słabnie, co jest najlepszym dowodem na to, że jej humor i przesłanie pozostają tak samo aktualne i zrozumiałe, jak w chwili jej powstania.
Polski przekład powieści Haška, autorstwa Antoniego Kroha, uznawany jest za jedno z największych osiągnięć translatorskich. Kroh, dzięki swojemu doskonałemu wyczuciu językowego humoru i absurdów czeskiej kultury, oddał ducha oryginału, sprawiając, że polski czytelnik może cieszyć się humorem i stylem Haška w całej jego krasie. Jak zauważył pewien znany pisarz, „gdy proponują mi udział w spotkaniu publicznym obok Antoniego Kroha, zawsze odmawiam. Mówię, że nie wyobrażam sobie, aby ministrant miał się wypowiadać przy papieżu.”