Lokalność i mobilność kulturowa teatru

Teatr odgrywa istotną rolę w tworzeniu obrazu konkretnej kultury, współuczestnicząc w tworzeniu relacji między artystami a ich publicznością, a także w kształtowaniu więzi z miejscem i lokalną wspólnotą. Niemniej jednak, jak pokazuję w swojej książce, te relacje wymagają głębszej analizy, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę koncepcję mobilności kulturowej Stephena Greenblatta, która podkreśla dynamiczny i zmienny charakter elementów kultury, ich różnorodne funkcje w różnych momentach i kontekstach.

Tytuł mojej książki sugeruje przyjrzenie się włoskiemu teatrowi pod dwojakim kątem. Po pierwsze, jako wytworowi sztuki lokalnej, związanemu ściśle z językiem, pamięcią, tradycją i wrażliwością danej społeczności zakorzenionej w specyficznym regionie. Po drugie, analizuję to zjawisko krytycznie, ukazując, że od wieków włoscy artyści teatralni poprzez swoją wędrowną działalność stali się nośnikami kulturowej mobilności. Przykładem mogą być trupy komików z XVII i XVIII wieku, które prezentując lokalne wątki, przekraczały granice Włoch i docierały do nowych publiczności w Europie.

Te elementy ich występów, które zapadały w pamięć widzów i kronikarzy, ulegały transformacji, adaptując się do nowych kontekstów i użytkowników. W ten sposób zyskiwały nowe znaczenia i formy wyrazu w kolejnych iteracjach, które niekoniecznie musiały zgadzać się z aktualnie obowiązującą definicją narodowego charakteru sztuki.