Leyla

Anatolia w latach pięćdziesiątych to miejsce, w którym młoda Leyla, najmłodsza z pięciorga rodzeństwa, snuje marzenia o ucieczce. Pragnie wyrwać się z dusznej atmosfery ubogiego miasteczka, gdzie życie sprowadza się do walki o przetrwanie, i od rodziny, której egzystencję zatruwa despotyczny ojciec. Feridun Zaimoglu za pomocą opowieści o Leyli przenosi nas do świata swojego dzieciństwa. Przygląda się krajowi, z którego wyemigrował z rodzicami, opisując życie codzienne zdominowane przez patriarchalną strukturę i surową religijność. Centralne miejsce zajmują w powieści kobiety, które poddawane są woli ojców, braci i mężów, a mimo to desperacko próbują odnaleźć własną drogę.

Krytycy niemieccy przyjęli powieść Zaimoglu z entuzjazmem, podkreślając umiejętności autora w odtworzeniu rzeczywistości wschodniej Turcji, której europejscy czytelnicy mogą nie znać, z niezwykłą dbałością o szczegóły i realizmem panoramicznym. Witold Szabłowski zwraca uwagę na niezwykłą zdolność Zaimoglu do wcielenia się w postać Leyli. Podziwia, jak doskonale autor oddał jej najbardziej prywatne myśli i chwile, co wydaje się niemal niewiarygodne, pozostawiając jedynie wybór: albo autor przejął te opowieści od prawdziwej dziewczynki, albo posiadł niezwykły talent, który zasługuje na najwyższe uznanie.