Lesbijki seryjne morderczynie

Gdy miałam 14 lat, po raz pierwszy zetknęłam się z tematem seryjnych morderców. Czas spędzony w małym miasteczku podczas wakacji wypełniały filmy na kasetach wideo, które wypożyczałam w lokalnej wypożyczalni. Wśród popularnych filmów lat 90. odkryłam „Milczenie owiec”. Niedługo po seansie przeczytałam wywiad z autorem powieści, Thomasem Harrisem, który otworzył mi oczy na fakt, że seryjni mordercy są realnym zagrożeniem. Od tego momentu mój światopogląd skierował się ku tej mrocznej tematyce, co znalazło odzwierciedlenie zarówno w mojej pracy maturalnej, jak i magisterskiej, które koncentrowały się na biografiach seryjnych morderców.

Inspiracja do napisania własnej książki kształtowała się stopniowo, ewoluując od szerokiego spojrzenia na temat seryjnych morderstw do węższej analizy, obejmującej kobiety-seryjnych morderców, a następnie zawężając krąg do lesbijek-seryjnych morderczyń w trakcie moich studiów magisterskich. Cennym źródłem wiedzy były dla mnie prace profesor Ruthann Robson, które badały aspekty związane z orientacją seksualną i działaniem amerykańskiego systemu karnego wobec mniejszości seksualnych.

Centralnym punktem mojej książki stała się postać Aileen Wuornos. Historia tej kobiety wzbudziła zainteresowanie zarówno badaczy, jak i filmowców z Hollywood. Była ona jedyną z pięciu lesbijek-seryjnych morderczyń, której zasądzono karę śmierci, wykonaną 9 października 2002 roku. W swojej książce starałam się zrozumieć i odpowiedzieć na pytanie, co przyczyniło się do takiego wyroku.