InPost Paczkomaty 24/7
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Temat pomocy polskim uchodźcom na Wileńszczyźnie do tej pory był opisywany fragmentarycznie, a to opracowanie jest próbą kompleksowej oceny tego zagadnienia na podstawie odnalezionego sprawozdania skarbnika Komitetu Pomocy Polakom Uchodźcom w Wilnie Leona Rappaporta. Uwagi tego autora jako naocznego świadka wydarzeń są ważne historycznie, również cenne są jego wnioski jako osoby znającej stan faktyczny okazywanej wówczas pomocy, jej możliwości i realia. Krytyczna ocena działań władz i instytucji litewskich podjętych zarówno wobec polskich uchodźców, jak wobec Komitetu jest nowym, w pewnym sensie, spostrzeżeniem, gdyż w ostatnich latach coraz więcej było publikacji ukazujących w pozytywnym świetle działania władz i instytucji litewskich wobec uchodźców polskich na terenie Wilna oraz pozostałych terenów przyłączonych do Litwy jesienią 1939 roku.
Autorka opracowania obudowała raport skarbnika Komitetu między innymi wstępem, w którym przedstawiła swoje refleksje nad tym tematem. Obie części opracowania wstęp i sprawozdanie Rappaporta wzajemnie się uzupełniają i przynoszą najnowsze spojrzenie na trudne zagadnienie, jakim było niesienie pomocy polskim uchodźcom w badanym okresie na terenie Wilna.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Temat pomocy polskim uchodźcom na Wileńszczyźnie do tej pory był opisywany fragmentarycznie, a to opracowanie jest próbą kompleksowej oceny tego zagadnienia na podstawie odnalezionego sprawozdania skarbnika Komitetu Pomocy Polakom Uchodźcom w Wilnie Leona Rappaporta. Uwagi tego autora jako naocznego świadka wydarzeń są ważne historycznie, również cenne są jego wnioski jako osoby znającej stan faktyczny okazywanej wówczas pomocy, jej możliwości i realia. Krytyczna ocena działań władz i instytucji litewskich podjętych zarówno wobec polskich uchodźców, jak wobec Komitetu jest nowym, w pewnym sensie, spostrzeżeniem, gdyż w ostatnich latach coraz więcej było publikacji ukazujących w pozytywnym świetle działania władz i instytucji litewskich wobec uchodźców polskich na terenie Wilna oraz pozostałych terenów przyłączonych do Litwy jesienią 1939 roku.
Autorka opracowania obudowała raport skarbnika Komitetu między innymi wstępem, w którym przedstawiła swoje refleksje nad tym tematem. Obie części opracowania wstęp i sprawozdanie Rappaporta wzajemnie się uzupełniają i przynoszą najnowsze spojrzenie na trudne zagadnienie, jakim było niesienie pomocy polskim uchodźcom w badanym okresie na terenie Wilna.