Księga gaju laurowego i inne eseje

Bela Hamvas (1897-1968) to postać, która wyraźnie odznacza się na tle węgierskiej myśli. Bez żadnych bezpośrednich poprzedników ani następców, Hamvas wyróżniał się jako jeden z najbardziej oczytanych i odważnych intelektualistów swojego czasu. Po zakończeniu II wojny światowej został odsunięty od możliwości publikacji i zmuszony do pracy fizycznej jako robotnik i magazynier na socjalistycznych konstrukcjach. Pomimo tych ograniczeń stworzył wyjątkowe dzieła, które charakteryzują się powagą i dogłębną wiedzą filozofa, a równocześnie zachowują lekkość typową dla poety. Interesował się szeroko rozumianymi zagadnieniami, obejmującymi stulecia i różnorodne tematy. W jego twórczości odnajdziemy wpływy starożytnych Greków, oraz postaci takich jak Montaigne, Kierkegaard, Rilke, a także artystów, np. Brueghel. Hamvas łączył to wszystko, tworząc szkice, które niczym wyraziste lustro ukazują zarówno dawne, jak i współczesne oblicza świata.