Woodstock 1969. Najpiękniejszy weekend XX wieku

Woodstock 1969 to przykład tego, jak marzenia mogą przerodzić się w rzeczywistość. Ten pamiętny festiwal zorganizowano z myślą o stworzeniu monumentalnego wydarzenia na świeżym powietrzu, które przyciągnęłoby tysiące ludzi, pragnących zanurzyć się w muzyce ulubionych zespołów i poczuć ducha hipisowskiej wolności. Bethel stało się miejscem nieoczekiwanych tłumów - pół miliona ludzi, barwnych, pełnych radości i spontanicznie oddających się kulturze miłości i pokoju. Farma Maxa Yasgura została zalana przez ludzi, zapasy jedzenia wyczerpały się w mgnieniu oka, a cały koncept imprezy biletowanej uległ załamaniu. Gubernator stanu groził ogłoszeniem stanu klęski żywiołowej, a drogi dojazdowe były zupełnie zablokowane. Wykonawcy musieli być transportowani helikopterami, a burza, która przetoczyła się nad farmą, zamieniła teren w błotniste pole. Na te trzy dni Nowy Jork gościł „miasto bez władzy”, funkcjonujące doskonale bez pomocy policji czy polityki. Te wydarzenia na zawsze zapisały się nie tylko w historii muzyki, ale całego XX wieku.

Wavy Gravy skomentował: „Na terenie klęski żywiołowej zawsze jest odrobina nieba, musimy więc być w raju!”. O takich niezwykłych chwilach wspomina również Leo Lyons z Ten Years After, zaznaczając, iż mimo trudnych warunków, festiwal zyskał legendarny status jako najlepszy koncert w życiu wielu artystów i widzów. Henry McCollugh z Joe Cocker Grase Band wspomina widok z helikoptera na tłum i mówi, że było to naprawdę niewiarygodne doświadczenie. Z kolei Michael Shrieve z Carlos Santana Band porównuje publiczność do rozległego oceanu, zaznaczając, że był to widok niezwykły i niezapomniany.

Johnny Winter przypomina sobie o przytłoczeniu pierwszymi chwilami na miejscu - szukając spokoju i snu, ostatecznie zasnął na worku na śmieci, zanim wezwano go na scenę. Juma Sultan z Jimi Hendrix Band zauważa, że Woodstock zmienił sposób myślenia całych pokoleń, pozostawiając trwałe wspomnienie w naszej kulturze.

W tamtych czasach David Crosby z Crosby Stills & Nash opisuje, jak walczyli z rasizmem i bezsensownym konfliktem w Wietnamie, co nadawało ich działaniom głębszy sens. Ta książka to spojrzenie za kulisy legendarnego festiwalu, przedstawiające jego przebieg zarówno z punktu widzenia uczestników, jak i artystów stojących na scenie. Zawiera nieznane wcześniej fakty i ekskluzywne wspomnienia, które razem odsłaniają fascynującą historię lata 1969 roku, będącego symbolem hipisowskiej epoki.