Poniedziałkowe dzieci

To było lato, kiedy zmarł Coltrane, czas „Lata Miłości” i zamieszek, okres, w którym przypadkowe spotkanie na Brooklynie odmieniło życie dwojga młodych ludzi. Patti Smith i Robert Mapplethorpe odkryli wspólną pasję do sztuki, co zapoczątkowało ich artystyczną drogę. Smith skupiła się na poezji i muzyce, podczas gdy Mapplethorpe wypracował swój kontrowersyjny styl fotograficzny. W Nowym Jorku, podróżując od Coney Island po Czterdziestą Drugą Ulicę, trafili w krąg Andy'ego Warhola, gdzie stykali się z ekscentrycznym światem artystów i osobowości, które wpłynęły na ich życie.

W 1969 roku młoda para zamieszkała w hotelu Chelsea, wchodząc do środowiska sławnych i niesławnych postaci z różnych dziedzin sztuki i alternatywnych kręgów. Był to czas eksplozji artystycznej, gdy poezja, rock and roll, sztuka i eksploracja seksualności przenikały się nawzajem. W takim otoczeniu Patti i Robert złożyli sobie obietnicę wzajemnej troski i wsparcia. „Poniedziałkowe dzieci” to historia ich miłości, która przechodzi w elegię, oraz sentymentalny hołd dla Nowego Jorku z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. To opowieść o młodości, aspiracjach i wspólnym dążeniu do artystycznego spełnienia.

Książka „Poniedziałkowe dzieci” zdobyła prestiżową nagrodę National Book Award i była finalistką wielu innych konkursów literackich, takich jak Los Angeles Times Book Prize oraz National Book Critics Circle Award. Spędziła również 37 tygodni na liście bestsellerów „New York Timesa”.