Kato-tata. Nie-pamiętnik

"Kato-tata" to książka, która odważnie narusza społeczne tabu poprzez poruszanie bolesnych tematów molestowania dzieci. Opowieść skupia się na losach dziecka, które nie potrafi szukać pomocy, pogrążając się w cierpieniu, które prześladuje je przez lata, aż do dorosłości. Temat ten jest tak trudny do rozmowy, że często unikamy go w naszych dyskusjach z obawy przed wzbudzeniem bolesnych wspomnień. Niemniej jednak, autor podkreśla, jak ważne jest, aby dziecko mogło wyrazić swoją traumę, strach i poczucie winy poprzez krzyk, by choć trochę ulżyć swojemu bólowi. W książce to dziecko w końcu krzyczy, posługując się prostym, zrozumiałym językiem, co pozwala lepiej zrozumieć jego doświadczenia. Dopóki ten bolesny ciężar pozostaje niewyrażony, dziecko jest skazane na cierpienie przez całe życie.

"Kato-tata" przywołuje skojarzenia z takimi dziełami jak "Niedole cnoty" autorstwa Sade’a oraz "Malowany ptak" W. Kosińskiego, jednocześnie osadzając narrację na Dolnym Śląsku w czasach PRL-u, w latach 70. i 80. Czytając tę książkę, wchodzimy w mroczne zakamarki ludzkich przeżyć i zadajemy sobie pytanie, ile takich historii kryją nasze własne otoczenia.