Faust w.2022

„Faust” Johanna Wolfganga von Goethego opowiada o sędziwym uczonym, który całe swoje życie poświęcił zgłębianiu nauki. Pewnego wieczoru, przebywając w swojej komnacie, zastanawia się nad sensem własnego życia i dochodzi do wniosku, że jako naukowiec czuje się niespełniony, a jako indywiduum nie zaznał nigdy pełni szczęścia. Ogromnie przygnębiony i znużony życiem, zaprzedaje swoją duszę diabłu Mefisto, a w zamian domaga się całkowitego poznania oraz zaznania szczęśliwego momentu, w którym będzie mógł w końcu wypowiedzieć zdanie: „Chwilo trwaj, jesteś taka piękna!”

Diabeł, który oprócz magicznych mocy emanuje również wdziękiem i bawi zawadiackim poczuciem humoru, chce sprowadzić Fausta na manowce. Przy pomocy magicznych sztuczek przemienia Fausta w młodzieńca oraz zabiera w wyprawę po różnych zakątkach świata. Ponadto pomaga mu rozkochać w sobie Małgorzatę, która jest naiwną, niezwykle bogobojną i bardzo młodą kobietą. Jej relacja z Faustem doprowadzą ją finalnie do zguby – pociąga za sobą śmierc matki oraz brata. Ponadto w konsekwencji spędzonej nocy z Faustem młoda Małgorzata zachodzi w ciążę. Po narodzinach zupełnie przerażona topi swoje dziecko, za co zostaje skazana na karę śmierci i umieszczona w więzieniu. 

Małgorzata czekając na egzekucję, powierza się siłom wyższym i odmawia przyjęcia propozycji Fausta, który chcę ją skłonić do ucieczki. Faust jest zdruzgotany. Ma wyrzuty sumienia, ponieważ zdaje sobie sprawę ze swojej winy. Następnie Mefistofeles ukazuje Faustowi dalsze zakątki świata i wprowadza go w jego tajniki, np. zabierając go w Góry Harzu, gdzie rozgrywa się Noc Walpurgii. 

„Faust” jest dziełem Johanna Wolfganga von Goethego, jednego z najwybitniejszych niemieckich pisarzy, któremu praca nad swoim utworem towarzyszyła przez większość życia. Koncepcja dot. „Fausta” narodziła się gdy twórca miał zaledwie 20 lat. Młody Goethe zainspirował się wówczas książkami J. Spiessa („Historia o doktorze Johannie Fauście”) oraz Christophera Marlowe’a („Tragiczne dzieje doktora Fausta”).

Proces twórczy nie obył się bez krótszych oraz dłuższych przerw. Bywały nawet bardzo długie momenty, w których Goethe popadał w stagnację, zaprzestając tym samym pracy nad swoim „Faustem”, co jest widoczne przede wszystkim na poziomie stylu, który wraz z pisarzem zmieniał się na przestrzeni lat.