Afazja polska

"Afazja polska" to książka, w której Przemysław Dakowicz podejmuje próbę odkrycia zakamarków naszej nieopowiedzianej historii XX wieku. W ciągu ponad czterdziestu lat istnienia PRL-u, obraz rzeczywistości w Polsce został zmanipulowany, by spełniał cele innych, przez co po upadku komunizmu kraj ten przypomina osobę, która utraciła głos z powodu ciężkiego doświadczenia. W tej książce, która stanowi początek cyklu, autor oświetla różnorodne zdarzenia i motywy od 1939 roku, koncentrując się na tych, które kształtują nasze rozumienie kultury i historii. Dakowicz zadaje pytanie o tożsamość współczesnej Polski, starając się dowiedzieć, co wpłynęło na jej obecny stan.

W tej narracji czas przeszły splata się z teraźniejszością, a postaci, które już odeszły, zostają przywrócone do życia na chwilę. Czytelnik ma możliwość bliskiego przyjrzenia się ostatnim chwilom życia takich postaci jak Stanisław Ignacy Witkiewicz, Józef Czechowicz czy Stefan Starzyński. To także podróż przez ulice oblężonej Warszawy, bombardowanego Lublina oraz miast Lwów i Sokal, które padły ofiarą sowieckiej agresji. Uchwycone są również obrazy przekraczania granicy przez kolumny rządowych samochodów oraz momenty z obozu Sachsenhausen, w którym znaleźli się profesorowie krakowscy.

W tej opowieści przeszłość łączy się ze współczesnością, co widać na przykładzie scen pogrzebu Wojciecha Jaruzelskiego czy ekshumacji na Powązkach. Autor, niezależnie od krytycznych opinii warszawskiego establishmentu, przywraca pamięć o bolesnych fragmentach polskiej historii XX wieku, odkrywając nieznane zdarzenia i fakty, które ożywia wyczerpującą analizą. Ta książka zasługuje na uwagę za jej przejrzystość, precyzję i trafność, stając się nie tylko lekturą, którą warto przeczytać, ale wręcz obowiązkową.