Krybar. Uniwersytet w cieniu powstańczych walk

Albumowa publikacja stanowi rodzaj hołdu dla żołnierzy ze Zgrupowania "Krybar", którzy w czasie powstania warszawskiego brali udział w bojach na Powiślu oraz walczyli o Uniwersytet Warszawski.
Opanowanie terenu UW było ważnym celem dla oddziałów powstańczych, ponieważ stacjonujący tam Niemcy uczynili z otoczonego zasiekami kampusu uczelni rodzaj twierdzy trzymającej w szachu położoną niżej dzielnicę. Jednak mimo podejmowanych wysiłków powstańcom ostatecznie nie udało się wyprzeć Niemców z UW. O życiu na powstańczym Powiślu "w cieniu uniwersyteckiej twierdzy", jak również o swoich wojennych losach opowiadają sami żołnierze "Krybara" książka zawiera blisko 100 obszernych cytatów z ich wspomnień.
Unikatowe zdjęcia zostały wykonane przez jednego z krybarowców nieżyjącego już kpr. pchor. Stanisława Kopfa ps. Malarz. Wśród fotografii ilustrujących publikację znajdują się również zdjęcia lotnicze Warszawy wykonane przez Luftwaffe w 1944 roku, ukazujące kolejne etapy zniszczenia miasta.
Jeśli spacerujący Krakowskim Przedmieściem turysta przekroczy bramę Uniwersytetu Warszawskiego, zauważy po lewej stronie tablicę przypominającą o mrocznych czasach okupacji. Tablica ta upamiętnia żołnierzy AK z grupy Krybar, którzy podczas powstania warszawskiego walczyli na Powiślu. Uniwersytet Warszawski od początku swego istnienia był związany z tą dzielnicą. Sporą jej część można objąć wzrokiem, stojąc na uniwersyteckiej skarpie za Pałacem Kazimierzowskim. Jednak podczas okupacji otoczony zasiekami kampus uczelni zamienił się we wrogą twierdzę trzymającą w szachu położone niżej Powiśle, a punkt widokowy za Pałacem Kazimierzowskim służył niemieckim snajperom. Opanowanie terenu UW stało więc ważnym celem dla powstańczych oddziałów. Jednak mimo podejmowanych wysiłków nie udało się przepędzić Niemców z warszawskiej Alma Mater.
Rok temu podczas inauguracji roku akademickiego na rozegrała się znamienna scena. Kiedy rektor witał osobistości ze świata nauki, polityki, kultury i sztuki, wszystkich serdecznie oklaskiwano, gdy jednak przywitał kombatantów z Krybara zebrani wstali z miejsc i bili brawo na stojąco. Starsze panie z biało-czerwonymi opaskami i starsi panowie ze sztandarem Krybara nie kryli wzruszenia. Ta scena mocno utkwiła mi w pamięci i stała się jednym z impulsów do napisania książki o życiu na powstańczym Powiślu w cieniu uniwersyteckiej twierdzy. Powstała książka o wojennych losach żołnierzy Krybara opowiedziana w dużej mierze przez nich samych.