Kraj Głomaczów 1003

Bolesław Chrobry, władca Polski, po śmierci swego przyjaciela i protektora, cesarza Ottona III w 1002 roku, dostrzegł szansę na poszerzenie swoich wpływów. Wykorzystał walkę o tron niemiecki, z którego zwycięsko wyszedł Henryk II z dynastii Ludolfingów, i zdecydował się na militarną ingerencję na terenach przygranicznych.

W maju 1003 roku w Niemczech wybuchło powstanie skierowane przeciwko Henrykowi II, zainicjowane przez margrabiego Henryka ze Schweinfurtu z bawarskiej Marchii Północnej. Bolesław postanowił go wesprzeć i skierował swoje wojska do marchii miśnieńskiej, a następnie przez ziemie Sasów dotarł nad Łabę. Pomimo początkowego zrywu, bunt został stłumiony, a Bolesław ograniczył swoje działania do najazdu na tereny ludu Głomaczów (znanych też jako Dalemińcy) po zachodniej stronie Łaby. Zdobył tam znaczne łupy i, jak relacjonuje kronikarz Thietmar, pojmał aż 3000 jeńców.

Zajmujący opis początków polsko-niemieckich zmagań, które z niewielkimi przerwami trwały aż do pokoju budziszyńskiego w 1018 roku, można znaleźć w książce Mariusza Sampa, który szeroko omawia również kwestie militarne tamtej epoki.