Korona alpejskich czterotysięczników

Książka "Czterotysięczniki – na dachu Alp" bada motywacje, które kierują ludźmi w stronę majestatycznych szczytów górskich. Wspinacze przyciągani są do gór zarówno siłą ich piękna, jak i wyzwaniami, które stawiają. Każda góra ma coś unikalnego do zaoferowania: niektórzy wspinacze dokonują wyboru na podstawie ich specyficznego kształtu, barwy czy geologii, inni zaś szukają miejsc o ciekawym położeniu lub fascynującej historii eksploracji. Wysokość szczytu, choć tylko jednym z wielu aspektów, buduje jego charakterystykę i determinuje stopień trudności zdobycia.

Szczególne znaczenie mają najwyższy szczyty całego masywu lub pasma, które natychmiast przyciągają uwagę przeważnie ze względu na największą ścianę, najwyższą grań czy najdłuższy lodowiec. Przyciągający i zarazem odstraszający jest kontrast natury w wysokogórskim otoczeniu, które potrafi być równie urokliwe w jasny, słoneczny dzień, jak i niebezpieczne w czas burzy. Takie ekstremalne warunki znajdują się w Alpach powyżej 3000 metrów.

Niektóre alpejskie szczyty sięgają imponujących 4000 metrów, a zaledwie kilka przekracza poziom 4500 metrów. Wyjątkowy Mont Blanc jest blisko osiągnięcia 5000 metrów, co czyni go wyróżniającą sylwetką wśród alpejskich szczytów — zwanych powszechnie "Alpejskimi Gigantami". Pomimo że są one znacznie niższe od himalajskich wierzchołków, góry te fascynują swoim majestatem i obfitą historią ich zdobywania.